कारकविभक्त्यधिकारः ५३
६१. यो हि विरक्तो नाम१ भूत्वा स्वैरनुरज्यते स लोकमतिसन्धत्ते ।
६२. ईश्वरः सर्वेषु चेतनाचेतनेष्वर्थेषु समं व्याप्तः ।
६३. सुखं वा दुःखं वा स्वस्य कर्मणां विपाक इति जीवेभ्यः प्रतिपद्यते ।
६४. साकारो हि परमेश्वरो देशकालवस्तुषु परिच्छिन्न इति
व्यापकता विहन्यते।
६५. ब्रह्म हि विश्वरूपे विवर्तते२ न तु परिणमत इत्यद्वैतिनः शाङ्कराः ।
६६. तत्राधिवासिनामार्याणामनार्यसङ्गमात् परिवृत्त: समुदाचारः ।
६७. परोपदेशे पाण्डित्यं सर्वेषां सुकरं नृणाम् (हितोप०)।
६८. यो दुष्टे वर्त्मनि संचरते स आत्मनि शत्रूयते ।
६९. इदं चौपनिषदेभ्यो वचनेभ्यो विरुध्यत इति नेक्षितं भवता ।
६१. अनुरज्यत इति कर्मकर्तरि लटि रूपम् । वैषयिकेऽधिकरणे स्वे-
ष्विति वक्तव्यम्।
६२. आप्लृ व्याप्तौ सकर्मकः । कर्माविवक्षायामर्थेष्वित्यधिकरणे सप्त-
मी सूपपन्ना।
६३. प्रतिपद्यते गच्छतीत्यर्थः । तेन जीवानित्यनभिहिते कर्मणि द्विती-
यैव साध्वी।
६४. देशकालवस्तुभिरिति परिच्छेदक्रियाकरणे तृतीयैव युक्ता।
६५. विश्वरूपेणेति तृतीयान्तं साधु । उपपत्तिस्तु पूर्वमुदाहृता ।
६६. 'उपान्वध्याङ् वसः' इत्यधिपूर्वस्य वसेराधारस्य कर्मसंज्ञायां
तदधिवासिनामित्युपपदसमासेन वक्तव्यम् ।
६७. खलर्थप्रत्ययेन योगे षष्ठीनिषेधात् सर्वेषामिति न युक्तम्, सर्वै-
रिति तु युक्तम् । शैषिकी वा षष्ठी व्याख्येया।
६८. समस्तृतीयायुक्तात् (१।३।५४) इति लिङ्गात्तृतीयैव साध्वी ।
दुष्टेन वर्त्मनेति वक्तव्यम् । क्वचित्पथा संचरते घनानामिति
(रघु० १३।१६) कालिदासप्रयोगाच्च ।
६६. औपनिषदैर्वचनैरिति कर्तर्यनुक्ते तृतीयया भवितव्यम् । उक्ते तु
प्रथमा स्यात् । इदं (कर्म) औपनिषदानि वचनानि विरुन्धन्ति ।
१. नामेत्यलोकेऽव्ययम् । मिथ्या विरक्त इत्यर्थः । २. अतत्त्वतोऽन्यथा प्रथा
विवर्तः ।
