स्त्रीप्रत्ययाधिकारः ४३
१०३. नानारूपधरी नटी (करुणा० ८३) ।
१०४. सिद्धिर्न मुक्तिङ् करी (करुणा० ८३) ।
१०५. राधे हरिनायिके भगवति (करुणा० १०१) ।
१०६. तदमन्दरसस्यन्दसुन्दरेयं निपीयताम् ।
श्रोत्रशुक्तिपुटैः स्पष्टा साङ्गराजतरङ्गिणी (राज० १।२४) ।।
१०७. मधुरां सुकुमारां च पाञ्चालीं कवयो विदुः (का० सू० वृ० १।२।
१३ इत्यत्रोद्धृतः श्लोकः)।
१०८. सर्वपारसवीं तीक्ष्णां महोल्काप्रतिमां (शक्तिं) तदा (भा० कर्ण०
२९।२३)।
१०६. योजनानां शतं साग्रं हयया प्रत्यपद्यत (हरि० १।२९।४ भण्डा-
कर सं०)।
१०३. नानारूपधरी । अत्र धरशब्दो ऽच्-प्रत्ययान्तः। स्त्रीत्वविवक्षायां
नातो ङीप्ङीष्ङीनामन्यतमः प्रत्यय: सहते समुत्पत्तुम् । तेन
नानारूपधरेति टाबन्त एव साधुः ।
१०४. मुक्तिङ्करी । अपशब्द एवायम् । क्षेमप्रियमद्रेऽरण् चेति क्षेमादि-
ष्वेवोपपदेषु कर्मसु करोते: खच् विधीयते । खचोऽभावे नुमो
ऽभावः । तेन मुक्तिकरीत्येव टप्रत्यये साधु ।
१०५. हरिनायिके इत्यत्रेत्त्वं दुष्यति । हरियकोऽस्यास्तत्सम्बुद्धौ
हरिनायिके इति रूपं न सिध्यति । प्रत्ययस्थात्कात्पूर्वादत इदाप्य-
सुप इत्यसुप इत्युक्तेरित्त्वं दुर्लभम् । तेन 'हरिनायके' इति
निर्दुष्टं रूपम् ।
१०६. सुन्दर शब्दो गौरादिषु पठ्यते । तेन ङीषि सुन्दरीत्येव साधु ।
१०७. सुकुमार शब्दे कुमार शब्दोऽनुपसर्जनम् । तत्पुरुषस्योत्तरपदार्थ-
प्रधानत्वात् । वयसि प्रथमे (४।१।२०) इत्यनुपसर्जनात् (४।१।१४)
इति प्रकरणे पठितम् । तेन कुमारशब्दाद् विहितो ङीप् सुकुमार-
शब्दादपि भवति । सुकुमार इति कोमलमाह । कुमारस्तु वयो-
वचन एव ।
१०८. तिरस्कारविनाशे च पुंसि पारसव इति मेदिनी। सर्वस्य पार-
सवो नाशो यस्मात् सा सर्वपारसवेति स्यात् । डीप्डीष्डीनां नैक-
तमोपि प्रसक्तः।
१०९. यशब्दो गौरादिषु पठ्यते, तेन ङीषि हयीत्येव शब्द: । योपध-
प्रतिषेधे हयगवयमुकयमनुष्याणामप्रतिषेध इति वा ङीष् ।
