३७० शब्दापशब्दविवके
२०९. कथं 'भीतभीत इव शीतमयूखः' (कि०) ।
२१०. सर्वे सङ्क्रामिणो रोगा वर्जयित्वा प्रवाहिकाम् ।
२११. नोच्छिष्टं कस्यचिद् दद्यात् (मनु० २१५६) ।
२१२. वेदैरशेषैः सवेद्यो नः कृष्णोऽवतु सर्वदा ।
२१३. करभा: स्युः शङ्खलका दारवैः पादबन्धनैः (अमरः) ।
२१४. सर्वरत्नाकरा भूमि: (गरुड पु० २१७।८६) ।
२१५. न विदवसेदविश्वस्ते विश्वस्ते नातिविश्वसेत् ।
२१६. खगबाल्यादिनोर्वयः । (अमरः)
२१७. न यतिभ्योऽर्थानां किञ्चित्प्रयोजनमस्ति ।
२०९. सादृश्यस्येवशब्देन गमितत्वात्प्रकारे गुणवचनस्येति द्वित्वा-
प्राप्तेर्भीतेभ्यो भीत इति कथंचिद् व्याख्येयम् ।
२१०. सङ्क्रामिण इत्यत्र णिनावुपधावृद्धिर्दुर्लभा । नोदात्तोपदेशस्य
मान्तस्यानाचमेरित्यनेन तत्प्रतिषेधात् । तेन सङ्क्रमिण इति
वक्तव्यम् ।
२११. कस्येत्यत्र पष्ठी शङ्क्यते । अयमत्र समाधि - न ह्यत्र ददात्यर्थः
परिपूर्णः । स्वत्वनिवृत्तिमात्रं दातु: । परस्य स्वत्वापत्तिर्नास्तीति
मेधातिथिः ।
२१२. अनुदात्तं सर्वमपादादाविति पादादौ वर्तमानस्यारमदो नस् इत्या-
वेशः पर्युदस्यते । अस्मान् इत्येव वाच्यम् ।
२१३. दारवैरिति दुष्टम् । नित्यं वद्धशरादिभ्य इति मयटि दारुमयैरिति
वक्तव्यस् । कामं छन्दसि दारवशब्दप्रयोगो दृश्यते । न दारवे
पात्रे दुह्यात् । अग्निर्वा एष यद् दारुपात्रम् इति ।
२१४. सर्वरत्नानामाकर इति विग्रहः । आकरशब्दो घप्रत्ययान्तः पुंसि
नियतः । एत्य कुर्वन्त्यत्रेत्याकरः ।
२१५. श्वस् प्राणनेऽदादिः । तेन लिङि यासुटि विश्वस्यादिति स्यात् ।
गणकार्यमनित्यम् इति कर्तरि शपि अतो येय इति 'या' इत्यस्ये-
यादेशे सिद्धं विश्वसेदिति ।
२१६. खगश्च बाल्यादि चेति खगबाल्यादिनी, तयोः खगबाल्यादिनोः ।
बाल्यमादिर्यस्य तद् बाल्यादि यौवनमिति सर्वमनवद्यम् ।
२१७. न हि यतीनामर्थ: किञ्चित्प्रयोजनमस्तीत्येवं विपरिणमय्य
वक्तव्यम् । एष संस्कृतवाग्यवहारः ।
।
