३६४ शब्दापशब्दविवेके
१६६. इमां पुरोवर्तिवनाभिरामतां क्षणं नयनपान्थीकृत्य चरितार्थ्यता-
मात्मा ।
१६७. सतीत्वं कालेन स्वप्नायितं भावीति केचिदाशङ्कन्ते ।
१६८. सेयमुपविशानां वर्षाणां घटना । नैनां विस्मृतो लोकः ।
१६९. भूकम्पस्य दिनत्रयात्पूर्वमेव कोयटात उदडयन्त शकुनय इति
वार्ता ।
१७०. तेजोदीप्राया अमुष्या बालिकाया नावश्यकता दीक्षायाः ।
१७१. तेषामेव दृष्टावहममूल्य:, परे तु मामकिञ्चित्करं गणयन्ति ।
१७२. अवाप्सीर्महिषीं भोज्यां रणे निर्जित्य रुक्मिणीम् ।
१७३. अहो पङ्कजपरिचयसुरभिः प्रातस्तनः समोरश्चतुर्दिग् विचरन्
सन्तर्पयतीन्द्रियाणि ।
-
१६६. पथो णो नित्यमिति व्युत्पादितः पान्थशब्दः पन्थानं नित्यं गच्छ-
तीत्यर्थमाह । तेन प्रकृतेऽप्रसङ्गोस्य । पथिक शब्दस्तु शक्य-
प्रयोगः । तथापि नयनगोचरीकृत्य, नेत्रविषयीकृत्येति वानव-
द्यहृद्यो न्यासः ।
१५७. भविष्यति गम्यादय इति भाविशब्दः साधुः । प्रयोगस्तु न साधुः ।
भविष्यतीत्येव वक्तव्यम् ।
१६८. इत उपविंशेषु वर्षेष्विदमघटत, नेदं विस्मृतो लोक इति वक्त-
व्यम् । विस्मृत इत्यत्र कर्तरि क्तः, यथा व्यवसितादिषु । तथा च
वामनसूत्रम्-व्यवसितादिषु क्तः कर्तरि चकारात् ।
१६९. भूकम्पाद् दिनत्रये (तृतीये दिने इति वा) इति वक्तव्यं पूर्वमिति
चावक्तव्यम् ।
१७०. नार्थो दीक्षयेति वाच्यम् । अवश्यम्भाव आवश्यकं भवति । वुञा
भावस्योक्तत्वादपरो भावप्रत्ययो व्यतिरिक्तः । अर्थश्चापि विव-
क्षितो नार्यते ।
१७१. तेषामेवेति पर्याप्तम्, तान्प्रतीति वा, नार्थो दृष्टिशब्देन । अथ
प्रयुयुक्षसे दृष्ट्येति तृतीयान्तं प्रयुङ्क्ष्व ।
१७२. आप्लृ व्याप्तावित्यस्य लृदित्वाल्लुङि च्लेरङि अवाप इति रूपम् ।
१७३. चतसृणां दिशां समाहारश्चतुर्दिक् । द्विगु: । स नपुंसकम् इति
