प्रकीर्णकम् ३५९
१२७. हन्त देवदत्तो वराक: कियद्भिश्चिद्वर्षै: पक्षाघातेन पीडितोऽस्ति ।
१२८. प्रस्तावतरङ्गिणी नाम निबन्धावलिर्भूयसे भविष्यति भव्याय
भावुकानाम् १।
१२९. अपि वेत्थ कस्य यानस्य बाष्पयानमिति समाख्या ?
१३०. मदुक्तं श्रृणुष्व मनसाऽवहितेन ।
१३१. उच्चावचा नाना ह्यधिकारिणो भवन्ति ।
१३२ इह प्रबन्धे विधायं विचयमपि विशेषं दोषं न पश्यामः ।
१३३. कैश्चन मासैर्भ्रातु: श्रीवेणीशङ्करस्य वृत्तान्तो नाधिगत इति
चिन्ता मामाचामतीव ।
१३४, न गर्दभा वाजिधुरं वहन्ति (मृच्छ०) ।
१३५. संस्कृतज्ञमानिनोऽस्य ब्राह्मणब्रुवस्याखर्वो गर्वः कथं युज्यते ?
१२७. कियन्तिचिद्वर्षाणीत्यत्यन्तसंयोगे द्वितीया प्रयोज्या । तृतीया
त्वपवर्गे विहिता । अपवर्गश्चेह नास्ति ।
१२८. भावुकं भविकं भव्यं कुशलं क्षेममस्त्रियामित्यमराद् भावुकं भव्येन
समानार्थकं क्लीबम् । सहृदयं सचेतसं तु नेदमाचष्टे । तेन सहृद-
यानामिति वक्तव्यम् ।
१२९. वाष्पयानमित्यत्र पूर्वपदात्संज्ञायामग इति णत्वं प्राप्नोति ।
क्षुभ्नादित्वान्न भवति । क्षुभ्नादिराकृतिगणः । अविहितलक्षणो
णत्वप्रतिषेधः क्षुभ्नादिषु द्रष्टव्य इति ह्युक्तम् ।
१३०. शृणोतिः परस्मैपदी । तेन शृणु इत्येव साधु ।
१३१. उच्चावचा इति मयूरव्यंसकादित्वात्साधु । उच्चावचं नैकभेदमि-
त्यमरप्रामाण्यादुच्चावचं नानेत्यनेन समानार्थकम् । तेनैकतरं
शक्यं हातुम् । नानेति हीयताम् ।
१३२. दोषविशेषं विशिष्टं दोषमिति वा वक्तव्यम् ।
१३३. कांश्चन मासानित्यत्यन्तसंयोगे द्वितीया प्रयोक्तव्या । तृतीयया
नार्थः ।
१३४. ऋक्पूरब्धू: पथामानक्ष इत्यः समासान्तो विहितः । तस्मिन्सति
स्त्रियां टापि च वाजिधुरां बहन्तीति वक्तव्यम् ।
१३५. संस्कृतज्ञमानिन इत्येव साधु । णिनौ मुमागमस्याप्रसङ्गात् ।१. सहृदयानामित्यर्थं विवक्षति ।
