३५४ शब्दापशब्दविवेके
९१. अवकरस्यावस्करस्य च विशेषं चेद्वेत्थ, शब्दविदसि नूनम् ।
९२. विकर्तन१ कुलालङ्काराणां प्रथितप्रख्याणां भुवनविजित्वराणां
रामादीनां वंश्या वयम् ।
९३. न वयं परिस्थितेर्यथेष्टमीश्महे, तद्वशंगा एव वयं बहुश इति
वृद्धाः ।
९४. या तत्र नौ सम्भाषाऽभून्न तस्या: सम्प्रत्युपतिष्ठति विषयः
स्मृत्तौ ।
९५. भाषा हि व्यवहारस्य एकतमं साधनम् ।
९६. संस्कृतस्याध्ययने लेखनेऽभ्यसने चानल्पं प्रयोजनमिति प्रायेण
प्रतिपद्यन्ते लौकिकाः ।
९७. स्वार्थानुसन्धिपरो लोक आकाशपातालमेकी करोति ।
९१. संकरोऽवकरः । ऋदोरप् । वर्चस्केऽवस्कर इति पाणिनीयेऽवस्कर
इत्यत्र सुट् निपातितः । प्रत्ययस्त्वबेव । उच्चारावस्करौ शमलं
शकृत् । पुरीषं गूथं वर्चस्कमित्यमरः ।
९२. चक्षिङः ख्याञ् इति क्शादिरयमादेशः । ख्शञ: शस्य यो
वेत्युक्तम् । तच्चासिद्धकाण्डे द्रष्टव्यम् । तेन यत्वस्यासिद्धत्वेन
शकरव्यवधानान्न णत्वम् इति प्रथितप्रख्यानामित्येव साधु ।
९३. परिष्ठितेरित्येव साधु । उपसर्गात्सुनोतिसुवतीत्यादिना मूर्धन्या-
देशो दुर्वारः ।
९४. अकर्मकाच्चेत्युपपूर्वात्तिष्ठतेरात्मनेपदं विधीयते, तस्मात् परस्मै-
पदं दुष्टम् । उपतिष्ठते उपस्थितो भवतीत्यर्थः । .
९५. एकतमत्साधनमिति वक्तव्यम् । नपुंसके स्वमोरद्डादेशस्य
दुर्वारत्वात् । अन्यतमम् इति वा प्रयोज्यम् ।
९६. अध्ययनेन लेखनेनाभ्यसनेन चानल्पं प्रयोजनमिति च वक्तव्यम् ।
तृतीयाप्रयोग एव प्रायिकः । गीतासु तु यावानर्थ उदपाने सर्वतः
सम्प्लुतोदके इत्यत्र सप्तम्यपि दृश्यते ।
६७. आकाशपाताले एकी करोतीति तु वक्तव्यम् । समाहारस्त्वेकोऽर्थः,
तत्राभूततद्भावविषयस्य च्वेरनवसरः । अनेकं ह्येकं क्रियते ।
१. विकर्तनः सूर्य: ।
