२४६ शब्दापशब्दविवेके
५. वासवीनां२ चमूनां कार्तिकेयः सेनानीर्बभूव ।
६. अनभिज्ञोहमत्रत्यस्य प्राक्कालीनस्य वृत्तान्तस्य ।
७. पार्वतीयानीमानि फलानि सुतरां स्वदन्ते नो नागरिकेभ्यः ।
८. वानरी सेना जातु राक्षसीं चमूं जयेदिति केन स्वप्नेऽपि संभा-
वितमासीत् ।
९. पश्चात्तनैः कैश्चिद्विशेषज्ञैर्नुद्यमाना एतद्देशजाः शास्त्रेषु श्रद्धां
जहति ।
१०. आपत्कालिकेयं रीतिरित्यभ्युपगमो विदुषाम् ।
११. नैकग्रामीणमतिथिं विप्रं साङ्गतिकं १ तथा । उपस्थितं गृहे
विद्यात् (मनु० ३।१०३)।
५ वासवस्येमा वासवीया इति तु न्याय्यम् । वृद्धाच्छः । वा नाम-
घेयस्य वृद्धसंज्ञा वक्तव्येति त्वप्राप्तविभाषा। अत एवोदाहृतं
वृत्तौ देवदत्तीयाः, देवदत्ता इति ।
६. प्राक्कालिकस्येति तु युक्तम् । कालाट्ठञ् । समानकालीनं प्राक्-
कालीनमित्यादयोऽपभ्रंशा एवेति प्रामाणिकाः ।
७. विभाषाऽमनुष्य इति च्छे पर्वतीयानीत्येव साधु । पक्षेऽणि-
पार्वतानीति भवति ।
८. वृद्धाच्छ इति छे वानरीया सेनेति वक्तव्यम् ।
९. दक्षिणापश्चात्पुरसस्त्यक् इति त्यकि पाश्चात्य इति भवितव्यम् ।
न च दिग्देशवाचिनि पश्चाच्छब्दे सावकाशं त्यकं कालवाचकात्
ट्युट्युलौ बाधेते परत्वादिति वाच्यम् । अग्रादिपश्चाड्डिमच्
इति डिमचा ट्युट्युलोर्बाधस्य दुरित्वादिति पश्चात्तनमिति
सर्वथाऽनुपपन्नम् । पश्चात्तन्वन्ति पश्चात्तना इति तु वैयाकरणस्य
व्यायाममात्रम् ।
१०. काश्यादिभ्यष्ठञिठावित्यत्र आपदादिपूर्वपदाकालान्तात् इति
पठ्यते । तेन ठञि आपत्कालिकी, ञिठे च आपत्कालिकेति रूपद्वयं
साधु ।
११.ग्रामाद्यखञाविति ग्रामात्प्रत्ययविधिः, न तु ग्रामान्तात् । ग्रहण-
वता प्रातिपदिकेन तदन्तविधिर्नास्तीति । तेनैकग्रामीण इति
प्रयोगश्चिन्त्यः पाणिनीयानाम् ।
