१८६ शब्दापशब्दविवेके
१२४. इदानीमपि भारतं वर्षं पण्डितप्रकाण्डै: संभृतमास्ते ।
१२५. आगमकालः खलु शिष्याणां प्रज्ञामेधयोर्निर्बिभर्ति ।
१२६. बिषमे पथि धावन्नन्धः पदे पदे संपतति ।
१२७. स च ज्ञानविशेष उत्पन्न: परलोके जन्मान्तरे फलमभ्युदयलक्षणा-
मुपसंहरन् परलोकप्रयोजनो भवति (काशिका ६।१।४९)
१२८. अभ्याससारिणी विद्या बुद्धिः कर्मानुसारिणी ।
१२९. किमिह किमपि दृष्टं स्थानमस्ति श्रुतं वा
व्रजति दिनकरोऽयं यत्र नास्तं कदाचित् ।
भ्रमति विहगसार्थान् इत्थमापृच्छमानो
रजनिविरहभीतश्चक्रवाको वराकः ।
१३०. हृदयमशरणं मे पक्ष्मलाक्ष्याः कटाक्षैरपहृतमपबिद्धं पीतमुन्मूलितं
च (मालती० १।३१)।
१२४. भृतमिति साधीयः स्यात् । प्रायेण संभरणं संग्रहणं भवति साध्य-
साधनानाम् ।
१२५. भृञ् धारणपोषणयोर्जुहोत्यादिः सकर्मकः । निःपूर्वस्यास्य तिङि
प्रयोगो नास्ति । कृत्स्वेव निर्भृतिनिर्भरादिषु प्रायो दृश्यते ।
प्रकृते आयतते, लम्बते तदाश्रितो भवतीत्यर्थः । निर्बिभर्तीति
तत्रार्थेऽप्रयुक्तपूर्वमिति त्याज्यम् । अतिशयो भरः । अतिशयि
निर्भरं भवति ।
१२६. सम्पातः संचारो भवति । तेन पतति निपतत्यवपततीति वा
वक्तव्यम् ।
१२७. अत्रोपसंहरतिः प्रापणे वर्तत इति निर्दुष्टो न्यासः ।
१२८. अभ्यासानुसारिणीत्येव साधु । अनुमन्तराऽभीष्टार्थानुपलब्धेः ।
अभ्यासं सरतीत्यभ्याससारिणीति विग्रहः । अनर्थकप्रायं वचः ।
१२९. आप्रच्छनमामन्त्रणं भवति । तेनाङं परिहृत्य पृच्छन्निति वक्त-
व्यम् । आङभावे परस्मैपदं च प्रयोज्यम् ।
१३०. अपविद्धमिति भृशं विद्धमित्यर्थे साधु । तत्रार्थेऽपि प्रयोगा:
दृश्यन्ते । अपविद्धं शरैर्भृशम् इति भारते । प्रायेणापपूर्वस्य
विध्यतेस्त्यागे निराकरणेऽर्थे प्रयोगा: प्रथन्ते । परिगणिते-
ष्वौरसादिपुत्त्रेष्वपविद्धोप्येकतमः स्मर्यते । यः प्रास्तस्त्यक्तो
भवति ।
