१८० शब्दापशब्दविवेके
७०. मनाग् इह समवधीयताम् । अहमस्मि ते किमपि रहस्यमाचि-
ख्यासुः ।
७१. आयुर्वेदे निष्ठितो१ऽप्ययं भिषङ्मन्दं विचिकित्सत्यातुरान् ।
७२. यावदेव तं द्रक्ष्यामि तावदेव संहनिष्यामि ।
७३. सन्दिग्धफलेन पत्त्रिणा२ चकर्त शूरो द्विषतां शिरांसि ।
७४. प्रस्मरसि कृष्ण ! गोकुले वत्स्यामः ।
७५. संजानानान्३ परिहरन् रावरणानुचरान्बहून् (भट्टौ ८।२७) ।
७६. बाणमुद्यतमायंसीत्४ (भट्टौ ६।११९।)।
७७. वृद्धौरसां राज्यधुरां प्रवोढुम् (भट्टौ ३।५४) ।
७८. सन्धत्ते भृशमरतिं हि सद्वियोगः (किराते ५।५१) ।।
अवधीयतामिति साधु । प्रायशः समवधानं संभरणं सज्जीकरणं
भवति यथा सामग्रीसमवधानम् । कोषे तु साध्ववधानं समव-
घानमित्यपि स्थितम् ।
७१. विचिकित्सा संशयो भवतीति चिकित्सतीत्येव वक्तव्यम् ।
७२. हनिष्यामीत्येव साधु । संपूर्वस्य तु हन्तेः सम्पिण्डनमर्थ इत्यस-
कृदुक्तं पुरस्तात् ।
७३. दिग्धशब्दो विषदिग्धमाह । विषाक्ते दिग्धलिप्तकावित्यमरः ।
संपूर्वस्तु दिहिः संशये वर्तते ।
७४. प्रस्मरणं विस्मरणं भवति न तु प्रकृष्टं स्मरणम् । तेन स्मरसी-
त्येव प्रयोक्तव्यम् ।
७५. संज्ञानं स्मरणं वा भवत्यानुगुण्येन व्यवहारो वा । मातरं मातुर्वा
संजानाति । मातरं मात्रा वा संजानीते । अभ्युपगमनं खल्वपि-
शतं संजानीते । कविना तु ज्ञाने परिचयनमात्रे संजानातिः
प्रयुक्त: । तेन समा नार्थ इति भाति ।
७६. आयसीदुपसंहृतवानिति जयमङ्गला । आङ्पूर्वो यमिरत्रार्थे शक्त
इति संदिह्मः।
७७. प्रवोढुमित्यत्र प्रशब्दोऽस्थाने । प्रवाहो नाम स्यन्दनं भवति ।
७८. सन्धत्त इत्यस्य साधुत्वे सन्दिह्यते । आधत्त इति तु शोभनं
स्यात् ।१ प्रवीणः । २. बाणेन । ३. जानतः, परिचिन्वत इत्यत्रार्थे कविप्रयोगः ।
४. उपसंहृतवान् इत्यर्थो विवक्षितः ।
