१३६ शब्दापशब्दविवेके
६३. ये प्राणात्ययेऽप्यनृतं नोदीरयन्ति ते धीरा इति चक्ष्यते विच-
क्षणैः।
६४. नहि प्रकरणमविज्ञाय श्लोकार्थः साध्ववदायते१ ।
६५. यो दीनमार्तं जनं प्राणव्ययेनापि गोपयति स गोपाः ।
६६. प्रवृद्धः काञ्चनो वृक्षः फलकाले निकृन्त्यते।
६७. आरिरात्सामि परार्थं शक्तश्चेत्स्यां न तु प्रतिरित्सामि ।
६८. निश्चिनुहि सौम्य ! अनुच्छित्तिधर्माऽयमात्मेति । माऽत्र विचि-
कित्सीः ।
६९. यः परेभ्यश्च धियं रायेत् स धीर इति कथ्यते ।
७०. ऐश्वर्यवृद्धिं मा विमुञ्चीः ।
७१. निवृत्तश्च राज्याभिषेकः, अहं चामोचि सहेतरैः संयतैः ।
६३. चक्षिङः ख्याञ् इति ख्याञादेशेन ख्यायत इत्येव कर्मणि लटि
रूपम् ।
६४. दैप् शोधने इति भूवादि: सकर्मक: परस्मैपदी । तेन अवदायत
इति कर्मकर्तरि समाधेयम् ।
६५. 'गुपूधूपविच्छिपणिपनिभ्य आयः' इत्याये प्रत्यये गोपायतीत्येव
साधु । स्वार्थे गुपेर्णिज् इति कृत्वा गोपयतीत्यपि सुवचम् ।
६६. अनिदितां हल इत्यादिनोपधानकारस्य लोपे निकृत्यत इत्येव
साधु ।
६७. राधो हिंसायां सनीस् वाच्य इति राध आकारस्य इस् । अत्र
लोपोऽभ्यासस्येत्यभ्यासलोपः, स्कोरिति सलोपः । प्रतिशब्दो
हिंसाद्योतकः । तेन प्रतिरित्सामीति साधु । संसिद्धावर्थे चाङ्-
पूर्वस्य राधोऽच इस् नेत्यारिरात्सामीत्यपि न्याय्यमेव ।
६८. उतश्च प्रत्ययादसंयोगपूर्वात् इति हेर्लुकि 'निश्चिनु' इत्येव
रूपम् ।
६९. रा दान आदादिकः, तस्माच्छपो लुकि सार्वधातुके लिङि रायात्
इत्येव रूपम्।
७०. लुदित्वाद् अङि विमुच इत्येव साधु ।
७१. मुचः कर्मणि लुङि इटि प्रत्यये सिचि अमुक्षि इत्येव रूपम् ।
तशब्दे परे चिण् इति चिणोऽप्रसङ्गः ।१. शुध्यति, स्पष्टीभवति इति वक्तुरभिप्रेतम् ।
