१२६ शनापशब्दविवेके
१८२. त्रपामपाकृत्य निभान्निभालय (नै०) ।
१८३. अयि मूढ ! प्रसिद्धमप्यस्य शब्दस्यार्थं न संविजानीषे ।
१८४. अपि च भट्टेः शब्दशास्त्रनैपुणी तस्य वर्णनचातुरीं वर्णसङ्-
घटनां चोपस्करोति ।
१८५. विक्रमते स्म विक्रान्त इत्यमरोद्घाटने स्वामी ।
१८६. आभीरदेशे किल चन्द्रकान्तं
त्रिभिर्वराटैर्विपणन्ति गोपा: (पञ्चत० १।८८) ।
१८७. कुर्वन्मेचका इव दिशो मेघः समुत्तिष्ठते (मृच्छ० १।३४) ।
१८८. आजध्ने वक्षसि द्रोणो नाराचेन धनञ्जयम् (भा० द्रोण० ९१।२३)
१८९. सम्पद्विनिमयेनोभौ दधतुर्भुवनद्वयम् (रघु० १।२६) ।
१६०. ततः प्राक्रमदिष्टिं तां पुत्रीयां पुत्रकारणात् (रा० १।१५।३) ।
१६१. त्वां विजेष्यत्युपायेन विषादं वा गमिष्यति (रा० ४।१।१४०) ।
१६२. कस्ते न सन्तिष्ठति वाङ्निदेशे (रा० ४।३३।४१) ।
१८२. भल भण्डने इति चुरादिरनुदात्तेत् । प्रायेणायं निपूर्वः प्रयुज्यते
तेन निभालयते इति प्रयोगः । निभालयस्वेतीह वक्तव्यम् ।
१८३. संविजानासीत्येव साधु । आत्मनेपदस्याप्रसङ्गात् ।
१८४. गन्धनावक्षेपणेत्यादिसूत्रेणात्मनेपदमिष्यते । प्रतियत्नेऽर्थे कृञ:
प्रतियत्न इति सुटि उपस्कुरुत इति वक्तव्यम् ।
१८५ वेः पादविहरणे इति सूत्रेण पादविहरणेर्थे एवात्मनेपदं विहितम् ।
अत्र तु पराक्रमणमर्थ इति विक्रामतीत्येव साधु ।
१८६. पण व्यवहारे स्तुतौ चेति भ्वादिरात्मनेपदी । तेन विपणन्त
इत्येव साधु । आयप्रत्ययस्तु स्तुतावर्थ एव भवति नान्यत्र ।
१८७. उद ईहायाम् इति वक्तव्यात् नात्मनेपदप्रसङ्गः । समुत्तिष्ठतीत्येव
निर्दूषणं वचः ।
१८८. इदं दूषितं प्रागिति नात्रातिरिक्त वक्तुमर्हामः ।
१८९. सम्पदो विनिमयो न धात्वर्थस्येति तस्य व्यतिहाराभावात्तङो
नैव प्रसङ्गः ।
१६०. प्रोपाभ्याम् समर्थाभ्याम् इति प्राक्रमतेति युक्तम् । प्रारभतेत्यर्थः ।
१६१. विपराभ्यां जेरिति विजेष्यत इति वक्तव्यम् ।
१९२. समवप्रविभ्यः स्थ इत्यात्मनेपदेन भवितव्यम् । समुपसर्गस्तु नेह
विशेषमर्थे करोति ।
