शब्दापशब्दविवेके ११०
४२. इमे नेतारो जनानां संशयेषु महात्मनि श्रीगान्धिनि तिष्ठन्ति
स्म । स महाभाग: सम्प्रति स्वर्यात इति वैक्लव्यमेषाम् ।
४३. सत्योऽयमाभाणको१ मातृकं गावोऽनुहरन्ते२ पैतृकमश्वा इति ।
४४. अन्यत्र विसंवदन्तोऽपि न प्रेत्यभावे व्यूदिरे३ प्राञ्चः ।
४५. समधिमाहर सौम्य ! एषोऽहं त्वामुपनेष्यामि ।
४६. यो हि केवलं वृत्तिहेतोरध्यापयते च्छात्रांस्तं ज्ञानपण्यं वरिण
वदन्ति ।
४७. महात्मानो हि न चिराय कुप्यन्ति । अनुनाथिताश्च४ कोपं विन-
यन्ति शापादि च परिवर्तयन्ति ।
४८. वायोर्विकुर्वाणादग्निरजायतेति प्रथते स्मृतिः ।
४९. न वयमभ्यूहामस्तच्चेतसि किं वर्तत इति ।
५०. यदीच्छसि लोकस्य प्रियः स्यामिति तर्हि सन्ततमभ्यस्य संस्कृतेन
संभाषाम् ।
४२. प्रकाशनस्थेयाख्ययोश्चेत्यनेन तिष्ठन्ते इत्येव साधु । महात्मा
श्रीगान्धी स्थेय एषां नेतृणाम् इत्यर्थः ।
४३. हरतेर्गतताच्छील्ये इत्यनुहरन्त इत्यत्रात्मनेपदं स्थाने ।
४४. भासनोपसंभाषेत्यादिना व्यूदिरे इत्यत्रात्मनेपदम् । विमत्यर्थो
ह्यत्र दिः । यजादित्वात् सम्प्रसारणम् ।
४५. अत्राचायंकरणे विशेषणे नयतेः संमाननोत्सञ्जनेत्यादिनात्मने-
पदमिष्यते । उपनेष्य इत्येव साधु ।
४६. बुधयुधनशजनेङित्यादिना कर्त्रभिप्रायक्रियाफलेऽपि परस्मैपदवि-
धानाद् अध्यापयतीत्येव न्याय्यम् ।
४७. कोपं विनयन्ते इत्येव साधु । विनयन्तेऽपनयन्तीत्यर्थः । कर्तृस्थे
चाशरीरे कर्मरणीत्यात्मनेपदनियमः । नयतिर्हि ञित् । भित्त्वादु-
भयपदी ।
४८. अकर्मकाच्चेति विकुर्वाणादित्यत्रात्मनेपदं वैधम् । विकुर्वाणाद्
विकारं प्राप्नुवत इति यावत् ।
४६. उपसर्गाद् अस्यत्यूह्योर्वावचनमिति पक्षे परस्मैपदं साधु ।
५०. अभ्यस्येति लोण्मध्यमैकवचने साधु । इति निर्दुष्टो न्यासः ।१. लोकवाद:। २. गतं शीलयन्ति ।
३. विवादं चक्रिरे, विपूर्वाद्वदेर्लिटि । ४. प्रार्थिताः ।
