इति समीरयति स्थिरबालके
कपटवेषमपास्य निजं वपुः ।
सह गणैश्शिवया च समाददे
नयनगोचरताञ्च शिशोरगात् ॥ १०१ ॥
शिशुरपूर्वजनोदयदर्शनात्
जडिमपात्रमभू1दतिविस्मितः ।
प्रणिपतानि पदानि किमष्यमुं
शिरसि वा निदधानि पदाम्बुजम् ॥ १०२ ॥
2मुनिशिशोर्जडिमानमवेक्ष्य तं
हरसमीपगतेन स नन्दिना ।
मुनिसुतेहि न सङ्गममादृथाः
प्रणिपतेश्वरपादसरोरुहम् ॥ १०३ ॥
इति समीरित एव शिशुः क्षणात्
प्रणिपपात तदीयपदाम्बुजम् ।
स्नपयति स्म सुरवाक्षिजलैर्वपुः
न च शशाक शिशुः परिभाषितुम् ।। १०४ ॥
प्रणिपतन्तमुवाच सदाशिवो
मुनिसुतेहि ममाङ्क इहास्स्व भोः ।
पारेकृशोऽसि तपःपारि3पालनात्
यदभिवाञ्छितमद्य ददामि ते ॥ १०५ ॥
मम वधूर्गिरिजा 4त्वथ मोदते
सुतधियन्त्वधि5कां तमिहेच्छति ।
मम सुतत्रयमद्य पुराजनि
स्फुटमुभौ तनयावधुनैककः ॥ १०६ ॥
1क. दिति । 2अ मुनिसुतैहि न सम्भ्रमाद्यथा ।
3अ. परिशीलनात् । 4अ. त्वयि ।
5अ. त्वयि कृर्तुमिह ।
