दृष्ट्वा भयानकमुखं पृथुवक्त्रघोणं
वेशन्तपङ्कपरिलिप्तसमस्तगात्रम् ।
घोराेञ्चशब्दपरिभीषिलोकमुग्रं
भूदारयूथमविशन्निशि पक्वशालीन् ॥ ४२ ॥
कैदार्यमाद च जगर्ज च भीमनादं
पादाभिघातपरिचूर्णितमञ्जरीकम् ।
नाबुद्ध गोपकुलमुग्र1 महान्धकारे
निद्राभिभूतमुदयावधि धर्मरश्मेः ॥ ४३ ॥
उत्थाय गोपककुलं परिनष्टसस्यं
तुन्दं जघान च विलोक्य विहाय पत्युः ।
तच्चापरत्र दिवसे न चकार निद्रां
2ऊत्कालयन्किल कुलं परिवात्प्रजाहः ॥ ४४ ॥
दीयालिकोत्सवमभूत्प्रथितं नगर्यां
सर्वे यदर्थमुपयुङ्क्त च मोदमानः ।
जग्राह नूत्नवसनं मलिनं न्यधावी-
दामुञ्चतामरणबृन्दममल्पशोभम् ॥ ४५ ॥
रथ्यापङ्गणाणगृहाणि ममार्ज यत्नात्
ताेयैरसिक्त परिमण्डयति स्म भक्त्या ।
द्वारेषु पूर्णकलशानपि पूगवृक्षान्
पुञ्चैर्युतान् कदलिकास्सफला न्यघाच्च ॥ ४६ ॥
सेवानुरूपमददाद्वसनार्थजातं
भृत्यादिकाय धनिकः स्वयमप्यवस्त ।
वस्त्रं नवं बहुधनं परिमण्डिताङ्गः
कर्पूरचन्दनरसादिकृताङ्गरागः ॥ ४७ ॥
1अ. तरे । 2अ. मुक्त्वाऽऽलपत्करिकुलं परियादृ जागः
