प्रथमं यमेषा पश्यति स व्याघ्रः ऋक्षः सिंह: लुलायो वृषो वानरो गोलांगूलो वा भवतु तमनुरागेणानुसरिष्यतीयं कोपना । अहं तु मूलिकान्तरेणास्य अनुरागोन्मादपनयनापूर्वमेव तं राजबालकं मे दापयामि । (पुरतोऽवलोक्य ) कोऽयमगच्छति ? (अनुधावन्तीं तरुणीं दृष्टा । ) अन्तरितस्तिरस्करिण्या श्रोष्यामि तयः सल्लापम् ।
(ततः प्रविशति मकरन्दस्तमनुष्टावन्ती सौदामिनी च )
मकरन्दः– (सौदामिनीं प्रति ।)
|
मा माऽनुधाव तन्वङ्गि, प्रणयो नास्ति मे त्वयि । |
सौदामिनी -- अयि कठिनहृदय, त्वयैवाहमाकृष्टा । त्वया विमुक्ता चेत्तादृशी शक्तिरहमपि स्वयमेवापगता भवंयम् ।
मकरन्दः= किमहं त्वां प्रलोभये ? किं वा ददामि ते प्रत्याशावकाशम् । न किं ते भणामि शश्वत् त्वय्यनुरागो नास्ति न जात्वपि च भविष्यतीति विस्पष्टैर्वचनैः ।
सौदामिनी-- तथापि त्वयि मेऽनुरागोऽसाधारणः प्रतिक्षणं वर्धते । अहं ते बालिका सरमा । अत एव त्वया प्रह्रत्यापसा-
