ति । विश्वाह्मकत्वाद् वैश्वानरः प्रत्यगात्मा, विश्वेषां वायं नरस्तद्विकारत्वाद्विश्वप्रपञ्चस्य विश्वे नरा जीवा वा ऽह्माने ऽस्य तादात्येनेति ॥
अभिव्यतेरित्याश्मरथ्यः ॥ २९ ॥
साकाख्येनेपलम्भासंभवादुपासकानामनुयचायानन्तेपि प रमेश्वरः प्रादेशमाचमात्मानमभिव्यनतीत्याच । “अतिमा जस्यापी'ति । अतिक्रान्ते मात्रां परिमाणमतिमाचः । “उ- पासकानां छते”उपासकार्थमिति यावत् । व्याख्यालतरमा च । “प्रदेशविशेषेषु वे'ति ॥
संपतेरिति जैमिनिः ॥ ३१ ॥
मूर्दान्तमुपक्रम्य चुबुकान्ते हि कायप्रदेशः प्रादेशमाचः। लचैव बैलेाक्यात्मनेा वैश्वानरस्यावयवान् संपादयन् प्रादेश मात्र वैश्वानरं दर्शयति । अत्रैव जाबालश्रुतिसंवादमाच सूचकारः ।
आमनन्ति चैनमस्मिन ॥ ३२ ॥
“अविमुक्त,” अविद्येोपाधिकल्पितावच्छेदे जीवात्मनि,स- खरखविमुक्तः, तस्मिन् प्रतिष्ठितः परमात्मा तादात्यात् । अत एव हि श्रुतिः । अनेन जीवेनात्मनेति । अविद्याक खिपतत्वेन भेदमाश्रित्याधाराधेयभावः । “वरपा'धूः श्रेष मतिरोहितार्थम् ॥
विभागे भामत्या प्रथमस्याध्यायस्य द्वितीयः पादः ॥
