महिषीमपि नैव विश्वसेत्
तनयैश्वर्यवशान्नरेश्वरः ।
हृदयं परिशोध्य विश्वसे-
दथवा ग्राहवती नदीमिव ॥ १३ ॥
चिकुरे मुकुरे गृहोदरे
शयने वा महिषीं महीपतिः ।
भुजगीमिव गेहवर्तिनीं
सुतनिघ्नां न विशङ्कते कथम् ॥ १४ ॥
भुवि सन्ति तथाविधाः स्त्रिय
स्तनयैश्वर्यविमूढचेतसः ।
परिणेतरि पापवृत्तयः
कृपणानां हि मलीमसाः श्रि[१]यः ॥ १५ ॥
त्वमतः प्रणिधानशालिनी
कुरु भतर्हितमात्मनो हितम् ।
स च वेत्ति तवेङ्गितैर्मनः
सुरसिन्धोरिव वारि निर्मलम् ॥ १६ ॥
परिलालय राजवल्लभान्
नृपविद्वेषिषु मा कृथाः प्रियम् ।
शिवमाचर तस्य सन्ततं
नहि कल्याणकृतां विपत्तयः ॥ १७ ॥
युवयोर्नयतत्त्ववेदिनोः
समये स्मारयितुं मयोदितम् ।
