एवऽत्र सारे, ‘वैद्युतपुरुषात् परस्तात्’ इत्यत्र तदधिकृतदेशमिश्रदेशावच्छेदेगाणी भीयः। तद्वत् भृतामपि, वैद्युतात् वैद्युतपुरुषd = तदधिकृतदेशवि प्रदेशाच्छेदेनेर एष । यथा अर्चिरादि देवतानां स्खाधिक्रुतदेशमात्रे नेतृत्वम्, न तथाऽस्य । Kि कृतदेशदच्छेदेनेव, स्त्रनधिकृतो यो धरुणाद्यधिकृतो देशः यश्च चतुर्मुखलोलत् परः। नधिकृतो देशः प्रकृतिमण्डले तदुपरि च, तसखीवच्छेदेन त्र स्थित्वा ब्रह्मागभयः। इदमेव वेदान्त सारानुसारेण श्रुतिनयनं नूनमभिप्रेत्य परमपदसोपाने आच दियादिप्रकृतश्रुतिवाक्यमर्थनोऽनूद्य “ तदिदम्, " वैद्युतेनत्र ततश्रुतेः ” इति सूत्र थानद्वयकल्पनादिन निम्नचेत ’ इत्युक्तम् । स्थानद्वथ करनं नाम अधिकृतमधिकृत अगेन कथनम् । स्थानद्वयकरथनदीत्यादिपर्देन प्रथमवैद्युतपदस्यामानव रवेऽपि वैद्यु पदं परे वैद्युतस्येद वैद्युतभिन पुनस्तद्वितशृरया अंमानाधिकृतविद्युद्देशपरमपि सु प्यते । एत्येति औतपदेन, मुक्तस्य वैद्युतघुरुप्राप्यनन्तरं मानसस्य आगम तम् । किन्तु, 'नेदं मानसंम्य निरन्तरसस्थानम् परम अदमेव तु तत् ' इति सूच iः। एवं विद्युदभिमानिदेवतामविश्य स्थित्वा तदन्तर्बनिंवाकारेण विद्युद्देशे उपचः वहनमय पृथगप्रान्तमानसमानवरू नेि प्रहावच्छिन्नः पश्वादाविीय वरुणस्थनादि मयः |प्यादिपददर्शिता। श्रुतो विद्युतमिति निर्दिश्य, तत्पुरुषोऽमानवः “ इति षष्ठनम्न स्मृतं वैद्युतपदनिटे मपि तत्पुरुषपदं यथते । यथा अनियमाधिकरणश्रुतप्रकाशिकायाम् क्रमात् ते संभवत्यविरहः शुकं तथोत्तरम् । अयनं देवलोकच सवतरं सवैश्चतम् । तत्र सरुषो दिव्यऽमानवः' इति । एषीरनिहाभिप्राय अधिकरणसारात्रस्यामपि वरुणाधिकरणे ‘थरत्वस्य ति पूर्वोकांबड्पममनवभ , “मनवः स’ इति श्रुयुकें प्रस्तुप, ‘थश्चतं मानसाख्यस्तटित उपर तु अष्ट्रप्तिहेतुः तस्मान्मेत। स नन्यि विदुरनिवहनं वैद्युतेनैव तस्मात् ॥ तदुतरावें एल्लोकानेि हेतुत्वेन वैद्युतानेतृवेन च तष्ठित उपर्युरुः स मनमोऽ/ । य इत्युत । अत्र, 'तस्मान्नान्य:' इत्यनु व, तस्मभ्नेतेति प्रयोगः, नूनं तस् या: नेतेयश्रान्क्ष्यविषक्षय 1 °त वैद्युतादिभदयत् । अन्यथा नेतेखस्य वैयर्थ
- - . x. -r- = R लय IT
