६.६.,४] ३५५ परत्वकथनं याग इति इन्द्रियग्रवं क्रियताम् । सांख्यमतधीषुरे, आज्ञस्य प्रतिष्ठित इति पृषगुभयोयात् । अथ तर्हि, 'प ५४ जन' इति पञ्चविंशतितस्थः प्रमुखेनेन भोग श्रदर्शनम्। आह इति मोक्षस्य | तदुभयं यस्मिन् जोशभनि प्रतिङिनसेति सरूपार्थेऽहि तं चेद -- तप्यनुपश्रमेव ; जीक्स्य पदप जनान्तर्गततया तदन्यस्यै प्रतिस्शनौचिय आवश ति परमभ्योममणेन परममिन उभषधिभूतप्रायै मन्त्रार्थतश्चलनम् ततोऽपि ध्यायन्तु । अतः पूरी तराश्वर्गस्चीकर एवं लुक इति सिद्धान्त इति । मेनु महान्यदिपर्वोक्त एजपटं संश, ‘विसंध्ये संशया' मिनेि बाद अम् । सप्तर्षिपस्ये, पञ्चजनपदस इन्द्रियस्थं कुत्रायं प्रयोगाभावद । अनादिभ्यश्च पिना संकल्पनस्यायुकरष। २दपेक्षया पञ्च जनपदेन प्रसिद्ध मनुष्यरूपकमर्षणमचितत्वात् ।। इदिगधिपक्षमा आषयत्वं न जनसंबन्धित नहीश्या तद्मणश्चैव शुकवत् । अस्तु । पवि सितारे ही धन पत्रर्थे विस्तृतप्रस्सन जनशन्दनषदितेश्रियाविशेषणमिति उच्यते । पचनशब्दो मनुष्ये कद:! अत एव तन्नामपदार्थानपेक्षणान्न सभासः । इह तं पचनसंस्थः अन्तोदात्तान्यनुदातर्भावमात्र समाः । तत्र पश्चशक पचि विस्तार यषेधया संस्वार्थ ए प्रसिद्धिः, अभीथिराञ्चेनि संध्यवाचकेन समस बुक: । एव, 'दसंख्ये संशयम्' इति संझर्व सिंह । न चाप्रयोगः, 'पश्च त्वां । पश्चजनानां पास ५श्रण शामी' ति भवात् । तत्रार्थवशेषनिहामायां यक्षराणि येन य पूतमन्त्ररूपरेषषहादिनिबर्षावधारणमिति । इयनदन्नरस्य प्रसकिः । ते मन्थन्दिनोकरीथा यथम् । जनआ जायमानतया, जगशब्दायार्थमनुष्य सैशिक्षण का इर्निवे जनात्रिषु पदप्रयोगः, ‘ते वा एते पञ्च अशुरु' इ*ि इन्दोग्योगेन शरभाष्ये दर्शितः । अत ए इमिडकोऽपि इन्द्रियाणि पुरुषत्वेन वा श्रुतियुग्थति, ’आ हि ऐर् इमे' ऽयदितः , शांकरे गधर्मादि पार्थान्तरगं अध एईश्वनोबा आम तु मूत्रानुरोधेन यश मिशन भारत्वमेवेत शांकरसू भावे मनम्। परत्र तत्र सन्निशायामुक्त१ मन्त्रोर्विधया नियषी पश्च मनश् यो । खासा पुनरत्रोतं प्रार्दिक्षुषं (वैमन्त्रोचं ज्योतिश्चेति पञ्च तदवं ह्री तः। ओोति, अयोतिबांधोनिः'इत्यत्र पश्तोति:पवतिं सद्यो हीनं स्वधः। श्रीभाष्ये 9 , 'में सामेलाडीमेपः, ज्योतिषामिति षष्ठषतानि योd:तया माध्यनिनभक्षमार्थनिधभयात् । तथाच अने प्रणरूपवगिपं चक्षुः श्रोत्रं भग: ततिरवोतिवेति पक्ष पश्चजश' नि विदितम् । आधुशरसमभयाय ज्योति अनिनि परिवलमिलचाम ।
