१६ श्रीरामानुबशनिविर्भाष्यं (.५, अयं वै हरयोऽयं वै दश ६ शतानि सहस्राणि बहूनि चानन्तानि पमेधसः । स्सहरमरपझानेनैव बहुकारो भवति, न कमपेक्षया - ईय ताशम्हुसरीरस्सन् वर्तत इत्यर्थः । स्वेच्छगृहीblनतदेह इति यावत् । ननु रूपं रूपं प्रतिहये बभूखेपेसट्युक्तम् । अनन्तेषु अशदिनुभवपर्यन्तेषु रूपेषु एक्य पसामनः तदनवतितयाऽवज्ञानसंभवादित्याशङ्काः युक्ता तस्य इषशना दशेति । शता शतानीयर्थः। ’सुरां सुलु' गिर्यादिना अका देशः । अस्य अनन्तपक्षस्य युक्ताः येष इत्यर्थः । तदनुरूपसंख्यशलिन इति यावत् । शतानि दश (पाः । शतानि दक=अन्ता इति यावत् । अगता हरयः । अन्तर्यामिविग्रहानन्यादन्त हरय इत्युक्तमिति द्रष्टव्यम् । सर्वेन मन्त्रसभावितिशब्दः । अमुं वै श्रुतिः खथमेव व्याकरोति । अयं वै-अन्तानि च। चैतन्द अशरणे। अयमेकं एवं ,व शतानि च सहस्राणि यानि च यो भवति । अतोऽयमेथ अनन्तानि हयो भवति । एवं प्रत्येकं कपेणापि पर्याप्या संर्घशरी रिमुपपद्यत इति चशब्दार्थः । विचित्रशलेः परमामनः शुपरिति भावः । अत्र पूर्वमन्ते जीविवकसधेनुप्रवेशेन पुरुवमुपपादितम् । द्वितीयेन तु विषादकमुपवेशेन साक्षाप्या च पुरुसोपधादनमिति भेदः । आभ्भां मन्त्राभ्यां वेषभूतमाममहिमप्रशंभुदास भक्षुविद्य स्तुता भवति । एतादृशभहि" शासिमसामविधयवादेवेयं मधुविधा प्रदानकरीत्या अश्विश्थाश्रुतिभ्रमेणाप्याजेितेति तन्मिथस्थवेदिनाझी जन्तुरिति फठिनार्थः॥ थिएसर्व , मेमोचिषादियुच्यते न मक्षभिः पुरुरूप ईयत (हैि। एफनेश्वरपरिग्रहात् एक एव (िसन्ता। हारय इति । अस्यहरर्थः इति प्रवेशे इक्षिप्त मिश्रविक्क्षया । शिष्टनिषक्षायां तु वामनविदम्। अन्तरं न प्राप्रति प्रबोधनाप धुले मन प्यास्थाने अंथं वै हरय इति । हरिस्रवैनियाइक्षाि अहलः संपतालयोपेश्श|शतावशेवि चलन्स्थरमति भावः । ती मधुराक्षरं परमः असंबन्धि सबै रहस्यमुशाटितमिति धर्बरभूषगर विश्वभेषजमुपनिषन्मधु; यस्य मार सुखाभ्यामभिधालय थड् अन्यदीयलिप्रतिभाले प्राप्ते अयच् सबैमुपेग वशिरः प्रतिषानेन सद्स्यान् श्रीशमीगो भावितः तरु बुधभते तयोधिनोरभिरुधि ।
