...] इवारण्यकोपनिषत् ४ १५९ cपाच । ततश्च परममा - , यो ऑस्य प्रियः - भवदिति तनकर्मानुगुणं सः प यति । स तस्य प्रियो भवतीति बद्यार्थः । अत्रापि कामायेयलांषि () पूर्व त्रियमेतया क्षमपादाचतुर्थीति । यो यस्येति । अत्र यः इसि यच्छथ में भविष्यत्रा बपः। अयं प्रियो भर्धमिति द्दि संकर-करः, न तु, यः प्रियो भवत्विति । अत एनं यजन अथ लोके यो यस्य प्रिय ईश्वः, तत्कर्मानुगुणं परमामा, भवस्त्विति = अथमस प्रियो भव स्विति कपयति । ततश्च स तस्य प्रियो भवतीति । अथवा ये यस्येयस्य स तस्येत्येव - संबन्धि । देशभाषायामिचलपि एवं प्रयोगः साधुरितेि भाष्यम् । एवञ्च बस्तुपिंगत्वप्रयोजकसंकथाधयस्य 'माभन उसने स प्रसन्नः उपासितुयग्ध अनुरोधेन वस्तुनि प्रियलभादयेत । इतरवैशाग्यपूर्वकं तदुपासने तु सविभूतिने सालिग्नेव
- िरतिशयप्रियत्वाभादयेदिति स आस्मा इष्टयः । किञ्च पलाद प्रियत्वं ससंकरात्र कृश्यन्
परममन हि खं प्रियं में कपेत् । ५युत स्त्रयं निरतिशयप्रियवं खस्मिन् संक्रम्य अन्येऽपि लेशतः तत् आदध्यात् । अतो में फेर्बलं पत्यादिमाने, किंतु सर्वत्र प्रशचे तये तस्मिन् परमात्मनि च प्रियवात्रिश्नोपयोगितसंकल्पसंपादनाय स द्रष्टव्यः । अरि च आत्म शब्दार्थः शेषे । शेषलक्षणशोधने च शेषी प्रियतम इति तिचेत् । तथा च प्रियतमसंकथा धनं खर्चेषां मिथलभ , न तुदासीनयस्त्रिविधीनामेति स प्रियतम एष इन्यः । एवम् आत्मा वा अरे द्रष्टव्य इयस्य पूर्वेवक्यै: समक्ष इति । आत्मनस्तु कामायेयत्र आरमशब्बस्य जीवपरता योजनाय तु न परमात्मप्रकरण घटनेति तदुपेक्ष। तदा तु कभशब्दो न संकल्पपरः । धिंतु इफलपरः। छोके पतिः प्रियो भवति यत् , तत् न पतीष्टफ़संपतये, किंतु स्वधेतंये। पत्यादेः प्रियमिच्छाविषयत्वं ह तस्य खतः फलाभांबा फुलोपायतय वाच्यम् । तथाच तस्य फलेभय सां तफ़ल रिये भस्लादिदिपते । यस्मात् पयदि नेष्टसिद्धये यते, तस्मात् पस्थादिकं परित्यज्य खमा इष्टव्य इअर्थवमनं पृष्ठताडनहून्तर्भाव इत्युकं स्यात् । एवमर्थक्षणेने हि मन इष्टत्वाव खाभगतमथोजनस्येऋभम् । तस्येष्टत्वात्तसाधनस्य पयाचेरि ट्यम् । पत्यादेरित्वात् पथादिगतफयादेरपह्वम् । [न तु पत्यादिगतफलेष्यप्रयुक्तं पत्यदेविए; वैपरीत्या | शलि बेिमानी भवेत् । न तु षत्यादि उपेक्ष आममात्रस्शदरणीयवं हि वेद । नन्मनः द्विषत्वमनौपाधिकप्र; अन्यगतं प्रिमर्षे तु आत्मगप्रियताप्रयुजचात् औपाधिकमिति सिदतीति चेत्-किं तेन? न हि फलपेक्षया फरसाधने यिनमाधिमित्येतावता फलामी साधनमुपेक्षेत । इत ए लभ्यम् - सामीष्टसाधवेनैष पलायेिः प्रियवाद, यत्र खशीघ्षकर्ष पुष्कम्, तनै प्रीतिर्युकेति आरम“नभेग अर्यमित । एथ खति आस्मद्र्णनपदेन परमाण दर्शनं सम्यक् महतुं शक्यते । परन्तु अश्मशययोः पूर्वापरपोर्मिभिभाषेचारा बेयम् ।
