अ..,३.] साझकिर ' इत्यादिनीथै प्रणदृष्ट्याऽसुरपराभभुक्तव 'अथाश्मानमाखणमृत्वा । विध्वंसते एवं ह वै स विखंसते य एवंविदि पापं कमपत' इति शत्रुपराभवायो द्वीथे आणदृष्टिर्विहिता । वेनविषयविधिभयथाश्रवणेपि फलसाधनलश्रवण वेदनाविध्यो विधिः कल्प्यते । उद्रोधविधायाः क्रलर्थत्वेन मतुसङ्गुण्यफल कलेऽथार्थवादिकमपि फलं तदविरुद्ध प्रधमेवेति देताधिकरणे प्रतिपादितम् । तत्र संक्षय्यते, किंमत विवैक्ष्यम् त नेनि । किं कुक्तं? विवैक्यमिति । कुतः? उभयत्रोद्वीययैवध्यतप्रयभावस्य उमास्वश्रवणात् चोदनाधविशेषन्। फसंयोगतान्न शत्रुघारिमक्रुषो न विशिष्यते । हयमष्यध्यतpगभावीथास्योपास्यैक्यादविशिष्टम् | चंदना च विदिषावर्थ गताऽविशिष्टा । आख्य बोईंथविधेयविशिष्टा। अन्न सिद्धान्तच्छयथा परिचोद्य परि हरति, “अन्यधावं शब्ददिति चेतोविशेष ” इति । यदुक्तं विवैक्यमिति तन्नोपपद्यते, ऍथभेत् । रूपान्यथास्वं हि शब्दादेव प्रतीयते । वाजसनेयके हि-"अथ हेममाप्न्यं प्राणमूचुस्वं ने उद्येति तथेति तेभ्य एष प्रण उदगायक. दियुद्धान्य कर्तरि प्रणदृष्ट्या अलुपराभवमुक्य, 'य एवं वेदेति कर्तयैव प्राण दृष्टिंरेखशब्दादवगम्यते । छान्दोग्ये -‘अथ ह य एवायं मुख्यप्राणस्तमुद्वीथमुपासां चक्रिरे । युद्धनञ्च कर्मण्येवोत्थे अषदृष्टिर्विहिता । अत एव कर्तरि प्रणर्धि शन्वत , अन्यत्र कर्मणि प्रणइष्टिशब्दाचे रूपान्यथावं पष्टम्। पान्यथात्वे च विधेयभेदे सति केवळचोदनावविशेषोऽकिझिकर इति विशभेद इति - तन्न । अविशेषात् । अविशेषेण बुभयत्रोद्धसाधनक; पयभिघ उफ्रने पती गते । वाजसनेयी- ते ह देव ऊचुंठीताध्रान् यज्ञ औषेमस्ययामे "युपक्रमे। भूयते । छन्दोम्येऽपि -" तद् देवा उदोषमबङनेनैनानभिभविष्याम " इति । अत उपकमाक्रोिधाय ‘तेभ्य एष पाण उदगाय " दित्यभ्यतप्रभाव उद्रोधः उदानकर्ममूस एव पाकादिष्वोदनादिवत् सौकर्यातिशयविः अन्यथा उपकभगत उझीथशब्दः कर्तरि लाक्षणिक; आप्ते प्रचक्ष्महे। - rATL ४७\27 १2+ ।। 335१३ । 5 र 52 7
