भुवनेति । नृपसुतस्य रुक्मिणः चेष्टितं शिशुपालाय कन्यां साधयितुमुद्यमं रुक्मिण्याः सदृशं भवद्वपुश्चावेक्ष्य सरुदितैरुदितैः प्रलापैः ॥ २ ॥
|
तदनु वन्दितुमिन्दुमुखी शिवां विहितमङ्गलभूषणभासुरा । |
तदन्विति । स्वपुरतः स्वस्य पुरात् । पुरतः पुरोभागे ॥ ३ ॥
|
कुलवधूभिरुपेत्य कुमारिका गिरिसुतां परिपूज्य च सादरम् । |
कुलेति । कुलवधूभिः मङ्गलस्त्रीभिः सहोपेत्य तत्पदपङ्कजे गिरिसुतापदपङ्कजे निपतिता केवलं [१] तव पतितां श्रीकृष्णो मे पतिर्भूयादिति मुहुरयाचत ॥ ४ ॥
|
समवलोक्य कुतूहलसङ्कुले नृपकुले निभृतं त्वयि च स्थिते । |
समिति। त्वयि च निभृतं स्थिते तां हर्तुं रन्ध्रं प्रतीक्ष्य गूढं स्थिते सति । रुच्या रञ्जितानि दिङ्मुखानि यया ॥ ५ ॥
|
भुवनमोहनरूपरूचा तदा विवशिताखिलराजकदम्बया । |
भुवनेति । विवशितः परवशीकृतः अखिलराजकदम्बो यया तया प्रमदया रुक्मिण्या त्वमपि मनाग ईषद् मदयाञ्चकृषे सञ्जातमदः कृतः ॥ ६ ॥
|
क्क नु गमिष्यसि चन्द्रमुखीति तां सरसमेत्य करेण हरन् क्षणात् । |
क्व नु गमिष्यसीति । अपाहृथाः अपहृतवान् ॥ ७ ॥
- ↑ 'ते प' क. पाठ:.
