|
अशरणां यदि मां त्वमुपेक्षसे सपदि जीवितमेव जहाम्यहम् । |
अशरणामिति । अयं द्विजः इति सुतनो रुक्मिण्या गिरा तव हृदयं भृशं कातरं प्रियतमाप्राणापायमीरु अतनोत् ॥ ८ ॥
|
अकथयस्त्वमथैनमये सखे! तदधिका मम मन्मथवेदना । |
अकथय इति । तदधिका रुक्मिण्या अधिका । तत् तस्माद् अयि सखे ! नृपसमक्षं पश्यतां नृपाणां तां दयितां हरामि ॥ ९ ॥
|
प्रमुदितेन च तेन समं तदा रथगतो लघु कुण्डिनमेयिवान् । |
प्रमुदितेनेति । त्वद्वचनश्रवणेन प्रमुदितेन तेन द्विजेन समं सह रथे गतः लघु शीघ्रम् एयिवान् गतवान् भवान् । तनुतां न्यूनतां वितनुतां कुरुताम् ॥१०॥
इति द्वारकावासवर्णनं रुक्मिणीपरिणये भगवतः कुण्डिनपुरप्राप्तिवर्णनं च
अष्टसप्ततितमं दशकम् ।
|
बलसमेतबलानुगतो भवान् पुरमगाहत भीष्मकमानितः । |
बलेति। कलहशङ्किना बलसमेतेन सेनासहितेन श्रीबलभद्रेणानुगतः भीष्मकेण रुक्मिण्या जनकेन मानितः पूजितः । अगाहत प्रविवेश। त्वदुपागमवादिनं प्राप्तस्त्वद्दयित इति निवेदयन्तम् । धृतरसा सञ्जातकौतुका तरसा प्रणनाम, नान्यत् किञ्चिद् दत्तवती । सा श्रियोंऽशभूता नमस्कारेण स्वात्मानं समग्रां श्रियमर्पितवती ॥ १ ॥
|
भुवनकान्तमवेक्ष्य भवद्वपुर्नृपसुतस्य निशम्य च चेष्टितम् । |
