4,
- 'पं # ।
विंरोधापन्ति यतुमीिकरश्चियग्वािक्यैरेवं प्रलयोर्हि ६ प्रीव्यसंयोगो ऽनर्थ क इति तत्राऽथ योदका।श्च संस्कार घेणेत्तरम् । न हि मे विधयः सोमस्य पशोर्वा चोदका, किं तर्हि येरेव संस्कारकः। तेन चोदितव द्रव्यस्य यथा कथं चिदुपादामेन यशसधनत्वे प्रसक्ते क्रयोपक्षेनैघाभिषवादिसं स्कृतेन च साधयितव्यमिति विधीयते । न च मन्त्रवर्णस्यास्त्य- न्तावितिच्छगणपणसमर्थं, पशउचोदनविहितस्य तु संदे आपनयनमाचमुपयुज्यते १। न चावद्यतिरेकान्तेन यगमनु मापयति, विनापि तेन खड्डनमत्रतया लोके वेदे चोपपत्तेः। द्रव्यदेवप्तसंयोगस्तु न कथं चिद्यागाद्विना सिध्यतीत्यनुमानवै श्रम्यम्। न च।वद्यतिसन्नय्यैः (२)प्रकृतै चोदितो ऽर्थ गृहीतत्वा द्यतसङ्कर्मप्राप्तिरपि स्यात्। न चस्व यगद्रव्यर्थत्वमप्तिकर्तब्ध स येम तदतिदिश्येत । म चेहरे ऽखें सामान्यतोदृष्टं प्रक्रमतेi पूतिकाभिषवफख चमसभक्षयोस्तु वाक्यप्रकरणभ्यां समय- विनमित्यसमामन । सोमवाक्येपि विशिष्टविधं प्रत्यशेष ते सत्यानुमानिकासंभवादेषतुल्यत्वम् । न चैन्द्रवायवादिवा पश्यष्टाकपालादिवाक्येष्विव गुuषायत्वेपि वांषयभेदःकुतः॥ विधेयानेकभावे पि देवताश्रयणात्मा । क्रियान्तरप्रसादेन विशिष्टविधसंभवः ॥ शक्यते शम्बूवाय्वादिविशिष्टचं रणभावनविधिराश्रयितुम। ऍप्रन था वे मालोपनैकदेवसंविधानमात्रमविी इन्फंगरावचं प्रधानसंबन्ध इति गुणवत्यभयदों
- jघुग्यं शती ई पु8 ई.
- WEष्यतॐ 64a
