सप्तोत्तरशततमोऽध्यायः १९९ पृथक् पृथक् हुत्वा सभ्ये शान्तिं हुत्वा यानस्थं 'बिम्बं प्रणम्य ‘परं रोह' इत्यादाय नावमारोप्य प्राङ्मुख उदङ्मुखो वा भूत्वा विष्णुसूक्तं जप्त्वा अगाधे क्षिप्त्वा वैष्णवं हुत्वा आचार्येभ्यो धेनुचतुष्कं दद्यात् । दारुशैलजबेराणां पतनोत्पाटनादिषु यदि न स्युः व्रणादयः तानि शुचौ भूमौ खनित्वा कुक्षदभट्टराण्यास्तीर्य तत्र प्रक्षिप्य त्रिरात्रेऽतीते शिला ग्रहणवद्वत्या महाशान्तिं हुत्वा आरभेत । प्राणायाहीन् चेत् अपनीयान्यदाहरेत्'। तरुणालयमकृत्वा नवकर्मणि कृते महत्तरो दोषो भवति । कर्तारो रौरवं यान्ति । अतः सहस्रभोजनं कृत्वा सहस्नाहुतीः हुत्वा महाशान्तिं हुत्वा पुनर्बालागारे संस्थाप्यारभेत । बालागारे अयथावत्कृते भूमियनं पुनः पुण्याहं शान्तिं च हुत्वा यथास्थानं निवेश्यारभेत । आरधविधिप्रमाणेनैव सर्व कारयेत् । विधिसङ्करदोषो वर्णाश्रमसङ्कराय भवति । इति श्रीवैखानसे भगवच्छास्त्रे कशयपप्रोक्ते ज्ञानकाण्डे जीर्णबेरपरित्यागविधिर्नाम सप्तोत्तरशततमोऽध्यायः ।। ।। अथ अष्टोत्तरशततमोऽध्यायः ।। वैष्णवशात् वैखानसं पाञ्चरात्रमिति विधानद्वयं विष्णोस्तन्त्रम् । वैखानसे सौम्य माग्नेयं पाञ्चरात्रम् । तस्मात् ग्रामनगरफ्तनादिषु गृहेषु च वैखानसविधानेन भगवन्तं पूजयेत् । भुक्तिमुक्तिफलप्रदत्वात् सौम्यत्वत्तस्य । नदीतीराद्रिवनप्रदेशे त्रिविक्तेऽपि जनेभ्योऽत्यत्र पाञ्चरात्रेणैवार्चयत् । तान्त्रिकत्वादाग्नेयत्वात्तस्य । न कदाचिज्जनाकीर्णं समृद्धिकामः कारयेत् । कुर्याञ्चेद्विनाशाय भवति । 1. क. देवं. 2. क. अखाते छ. अशते. 3. छ. व्रणा: अधस्ताच्छुथी. 4. B . आरभेत. 5. ग. तत्स्थाने बालागारेय. अथ बालागारे. 6. क. आरब्धं.
