कातर्यमम्बुजदृशो दिदिशुर्जनामां
काश्मीररेणुकलिताङ्गलता हिमर्त्तौ ॥ ३१ ॥
कान्तावियोगदहनेन नितान्तदग्धाः
पान्थास्तुषारपतनेन विशीर्यदङ्गाः ।
ऊष्मायमाणवदनाः श्वसितैरशङ्कं
चूर्णोपलाः समभवन् सलिलोपसिक्ताः ॥ ३२ ॥
सत्यं तुषारपटलैः शमिनो न रुहा:
सिद्धे: पुनः परिचयाय हिमर्त्तुलक्ष्म्या ।
छन्ना दुकूलवसनैर्नु पटीरपङ्कै-
र्लिप्ता नु मौक्तिकगुणैर्यदि भूषिता नु ॥ ३३ ॥
इत्थं सुदुःसहतुषारतुषावपातै-
निर्दग्धनीरजकुले समयेऽपि तस्मिन् ।
म्लानानि नैव कमलानि महानुभावो
यस्याः स्थितः स भगवान् सरितः प्रतीरे ॥३४॥
कायक्लेशाभिधाने तपसि जिनपतिर्निष्ठितो वर्षमेकं
बाह्यान्तर्विग्रहद्वादशविधतपसां मध्यमेऽप्यग्रय इत्थम् ।
दीक्षाकल्याणमादौ समभवदभवद् यत्र तत्रैव भूयो
नीलारण्ये शरण्ये भवचकितधियामात्तपुण्ये वरेण्ये ॥३५॥
इत्यर्हद्दासकृतौ काव्यरत्ने भगवत्तपोवर्णनो नाम
नवमः सर्गः॥
