अम्भोमुचामशमयत् प्रचयो रजांसि
प्रत्याहतामलदिगम्बरदर्शनोऽपि ॥२०॥
किं केतकी कुसुमिता किमयं तडित्वान्
सम्बाधतो जलमुचां पतितः पृथिव्याम् ।
किं वा धृतेन्दुशकलस्तमसां समूहः
किं शाकिनी शिंतरदा तरुणादनाय ॥ २१॥
गोत्रारिगोपकरका व्यरुचन् धरायां
मेघागमेन दयितेन कृताङ्कपाल्याः ।
व्योमश्रियः स्तनतटत्रुटितोरुहार-
स्रस्तावकीर्णनवविद्रुममौक्तिकाभाः ॥ २२ ॥
आलप्य खल्वतितरां चतुरैरमुष्मि-
न्नारूढधन्वनि सतामवमानहेतौ ।
काले हि राजविकले कलुषात्मनीति(:)
कामं पिकोऽभवदुरीकृतमूकभावः ॥ २३ ॥
प्रत्युन्मिषन्नवकदम्बरजोभिरुच्चै-
श्चक्रे दिगम्बरहृदप्यनुरक्तमाशु ।
चित्तान्यरञ्जयत रागिजनस्य तस्ये-
त्याश्चर्यमत्र किमु पश्चिमगन्धवाहः ॥ २४ ॥
इत्यम्बुवाहसमयोऽपि विजृम्भमाणो
। वज्रानलं जनपदेषु ससर्ज नेषत् ।
चकेऽतिवृष्टिमितरां नच दुर्दिनानि
तस्य द्रुमूलगतलोकमतेः प्रभावात् ॥ २५ ॥
१. म्पाततो' क. पाठः-
