ग्रीष्मे विदीर्णवनभूमिविशालदर्यो
रेजुः कनत्कनकशेवधिदीप्रगर्भाः ।
मान्याभिरुग्रकरपादहतेः प्रवेष्टुं
क्लृप्ताग्निकुण्डशतवद् वनदेवताभिः ॥ ४ ॥
मिथ्यात्वकर्मकृतयाशुभयेव दृष्टया
जन्तुप्रजापरमतत्त्वधियाप्यतत्त्वम् ।
ग्रैष्म्या तृषा मृगगणा मृगतृष्णकाम्भः
सेदुर्नदीरयधिया बत धावमानाः ।। ५ ॥
तृष्णातुरः स्वयमपि द्युमणिर्बभूव
सन्तापवांश्च समयेऽत्र न चेत् कराग्रैः ।
पङ्काविलान्यपि जलान्यपिबत् किमर्थं
प्रालेयशैलतटमध्युषितश्च कस्मात् ॥ ६॥
शङ्कामयं जनितवान् जगतो वनान्तः
किं पाटलाः कुसुमिता दवपावकाः किम् ।
किं वल्लिकाः स्तिमित२भृङ्गगणाः किमेते
शान्तोल्मुका विशदभस्मचया इतीत्थम् ॥७॥
सन्तप्तरेणुनिकरं कृपयेव वाता
निन्युः सुशीतलजलां द्युनदीं निदाघे ।
एकान्ततप्तवसुधास्थितिभीतभीता
द्रागद्रवन्निव तदा मृगतृष्णिकौघाः ॥ ८॥
हा हन्त तृड्भरविदीर्णगला मृगाली
पङ्काविलोष्णसलिलं वनपल्वलानाम् ।
१. 'म', २. 'र', ३. 'ततीभिर्द्रा' ख. पाठ; .
