व्याप्तश्रुती विबुधदुन्दुभिनिस्वनाहो-
दानस्वनौ सुरभिशीतलमन्दवायुः ॥ २२ ॥
मुनिपरिवृढो निर्वर्त्यैवं तनुस्थितिमुत्तमां
मृदुमधुरया वाचाशास्यं विधाय यथोचितम् ।
मुनिसमुदयै रक्षिव्रातैश्च पौरनृणामनु-
व्रजितचरमः पुण्यारण्यं गजेन्द्रगतिर्ययौ ।। २३ ॥
इत्यर्हद्दासकृतौ काव्यरत्ने भगवत्परिनिष्क्रमणवर्णनो
नामाष्टमः सर्गः ॥
अथ नवमः सर्गः।
आलोक्य देवमथ पाटितपञ्चबाणं
प्रायेण नश्यति मधौ मधुरा(स्र१ ? स्त्र)बन्धौ ।
वेलामुपेत्य किल विस्फुरितप्रतापः
सद्योऽग्रहीदरिपदं विपिनं निदाघः ॥ १॥
वाताश्ववेगजरजःपिहिताभ्रभाग-
मागत्य सर्वमपहाय २मधोर्द्रुतस्य ।
ग्रीष्मस्तुतोद पिकभृङ्गबलान्यधाक्षीत्
केलीवनानि रुजति स्म च पुण्डरीकम् ॥ ३ ॥
तद्भावि दुःखमिव वीक्षितुमक्षमत्वात्
क्षिप्रं मधौ ब्रजति तीव्रनिदाघयोगात् ।
संतप्यमानमखिलं तरुवल्लिजातं
तापज्वरीव ददृशे मधुविप्रयोगात् ॥ ३ ॥
१. 'स्त', २. 'पथो द्रुत' ख. पाठः,
