पुटमेतत् सुपुष्टितम्
५३
सप्थम: सर्ग:
चित्रं कृपालोर्जिनपस्य राज्यं
यत् प्राप्तबन्धानपि पापदस्यून् ।
बाधां दुरन्तां ददतो नितान्तं
विमोचयामास जगज्जनानाम् ॥ २७ ॥
जिनेऽवनिं रक्षति सागरान्तां
नयप्रतापद्वयदीर्घनेत्रे ।
कस्यापि नासीदपमृत्युरीति-
पीडा च नाल्पापि बभूव लोके ॥ २८ ॥
अधर्मता खड्गिनि तस्य राज्ये
पयोधरे सत्पथरोध आसीत् ।
वधूकटाक्षे श्रवणातिपातो
गजे कदाचिद् यदि दानलोपः ॥ २९ ॥
रतिक्रियायां विपरीतवृत्ती
रतावसाने किल पारवश्यम् ।
बभूव मल्लेषु गदाभिघातो
भयाकुलत्वं रविचन्द्रयोश्च ॥ ३० ॥
इति निरुपमभक्त्या सानुरक्तयावनम्र-
त्रिभुवनपरिचूडाचित्ररत्नांशुवर्त्या ।
विलिखितपदपीठे राजपीठे स तस्थौ
दश दश शतसङ्ख्यान् वत्सरान् पञ्च चैव ॥ ३१ ।
इत्यर्हद्दासकृतौ काव्यरत्ने भगवत्कौमारयौवनदारकर्मसाम्राज्यवर्णनो
नाम सप्तमः सर्गः ॥
