पुटमेतत् सुपुष्टितम्
२९
चतुर्थः सर्गः ।
प्रकाशते भानुसहस्रतुल्यं
तथाप्यहो नेत्रसुखैकहेतुः ।
कुमारकोऽसाविति लज्जितः किं
बभूव मन्दोष्णरुचिर्विवस्वान् ॥ २८ ॥
शुचित्ववृद्धेरसपत्नहेतो-
र्जिनस्थ भक्त्या शुचयः कुरुध्वम् ।
प्रदक्षिणं यूयमितीव वक्तुं
प्रदक्षिणत्वेन शुचिर्दिदीपे ॥ २९ ॥
रजांसि धर्मामृतवर्षणेन
जिनाम्बुवाहः शमयिष्यतीति ।
न्यवेदयन्नम्बुधरा नितान्तं
रजोहरैर्गन्धजलाभिवषैः ॥ ३० ॥
जिनस्य कालारिरिति प्रसिद्धिं
विबुध्य भीता इव सेवनाय ।
वनाय सर्वे सहसावतेरु-
र्वसन्तमुख्याः सममेव कालाः ॥ ३१ ॥
अहो विभुङ्क्ते सवितारमेषा
तमीश्वरं द्वेष्टि च पश्यतेति ।
द्विरेफवृत्तिं जिनजन्मदम्भा-
दम्भोजिनीमुत्पलिनी जहास ॥ ३२ ॥
अप्यद्ययावन्मधुपाननिष्ठाः
सम्प्रत्यपाप इति गानभङ्ग्या ।
'श्य' ख. पाठः. २. 'तृप्तिं जि' क. पाठः.
