सूनुर्भविष्यति च तेऽतुलपुण्यराशे-
स्तीर्थस्य विंशतितमो भाविता च कर्ता ॥१२॥
तस्माद् वयं जिनपतेर्भुवनैकवन्द्य-
पादारविन्दयुगलस्य भविष्यतोऽग्रे।
दास्यं विपुण्यजनदुर्लभमद्य याता
मातुर्विधातुममरेश्वरशासनेन ।। १३ ।।
इत्थं तदीयमुखचन्द्रमसः समुद्यद्-
वाक्चन्द्रिकां श्रुतिपुटेन निपीय सद्यः ।
चेतस्यवाप चपलेक्षाणयाः सनेतो
भूपश्चकोर इव भूरितरप्रमोदम् ॥ १४ ॥
भूमीपतेरनुमताभिरथामराणां
भ्रूवल्लरीविलसनेन विलासिकाभिः ।
भूपालमौलिदयिता भृतसंमदाभि-
र्भूलोकसेव्यचरणाम्बुरुहा सिषेवे ।। १५ ॥
साधः कयापि विधृतस्य सुरेन्द्रनील-
च्छत्रस्य चारुवलयस्थ महौषधीव ।
रेजे प्रकाण्डरुचिरस्य सुरद्रुमस्य
धारान्तरस्य च धनस्थ तटिल्लतेव ।। १६ ॥
दिव्याङ्गनावधुतचामरलालिताङ्गा
तिष्ठन्त्यसावरुचदुन्नतरत्नपीठे ।
लक्ष्मीः सुधाब्धिचटुलोर्मिहतेव शेषे
चान्द्री कलेव शरदभ्रचितोदयाद्रौ ॥१७॥
'स' ख. पाठः
