सारन्मानाकान्ता मनसि दयितामेव सतत
कथावन्धेस्तस्याः कथमपि स कालं क्षमितवान् ॥ ८२ ॥
निघृतधैर्यविभवे हदि नित्यमित्थं
निध्यायतः प्रियतमा प्रतिपत्रदैन्यम् ।
अल्पीयसैव समयेन समुज्जम्भे
पुष्पायुधातिरतिमानमसातापा ॥ ८३ ॥
उरसि निहितं मुक्ताहार क्षिपन्नहिशङ्कया
मलयजरसं मन्वानोऽन्तर्महाविषसोदरम् ।
पुषि सहसा जातवेदो हिमाम्बुनिषेचने
शिवशिव बभूवाय साय क्रमासुहृदामसौ ॥ ८४ ॥
गमिष्याम्यवाहं गतदुरभिमानः परिसर
प्रियाया हीही मां पुनरपोयुननु जनाः ।
कथं वा सोदव्यो मदनपरितापः स्थितमिदं
न सा द्रष्टव्या मे स्फुरति हृदये सैव तरुणी ॥ ८५ ॥
इति बहुविधविकल्पदोलाधिरूढे कान्ते सा तुः--
याते च कोपविचशे दुयिते वगेहा-
धोते च चेतसि मनागनुतापलेशे ।
सा भामिनी तद[१]नुनीतिधृताग्रहापि
सौभाग्यलोभचकिता न चचाल तल्पात् ॥ ८६ ॥
उत्थाय सेयमुदितस्मृतिरुत्पलाक्षी
तत्पादनत्पतरसाध्वसनुद्यमाना ।
मत्वा बहिस्तमनिरीक्ष्य युवानमारा-
दुद्वेलशोकविवशीकृतमानसाभूत् ॥ ८७ ॥
