का सा कामिनि कथ्यतां तव सदा या मानसे वर्तते
सा चेच्चण्डि... त्वमेव समये यातं तदैतद्गते ।
अद्याप्येवमिदं शपे चरणयोर्दृष्टे विवादैरलं
स्वप्नः किं न्वयमम्बुजाक्षि सकलं स्वप्नोपमं दृश्यते ॥ ७६ ॥
परिचयवशादस्या रागः थः किमु सप्रित
धृतरुचिरभूदन्यस्मिन्वा न वेनि नवें जने ।
किम तमुपभोगोद्रेकामे गतं किमु शुन्यता (?)
न पुनरधुना मानस्थान मनागपि लक्षये ॥ ७७॥
गतधृतिरिति तत्तत्तर्कग्रन्कर्कशेन
सरपरिमक्शोकेनाकुलीमूतचेताः ।
क्षणमथः धृतमौनं यलसंस्तम्भिता.
नतवदनमतिष्ठत्संनिधौ सनताङ्ग्याः ॥ ७८ ॥
तथा विषीदन्तमनन्यसंश्रयं न किंचिंदेषा निजगाद भासिनी
अतिप्रमाणारुणितेन केवल दिपक्षतीवक्षत चक्षुषा रुषा ॥ ७९ ॥
आरोपितागसम[१]नागसि मय्यकम्मा-
न्मानोद्धरामनुनयोक्तिभिरप्यसाध्याम् ।
एना त्यजाम्यहमिति क्षणजातबुद्धिः
क्रुध्यन्नसौ कृतघनश्वसित प्रतस्थे ॥ ८० ॥
अथ विलम्ब्य विलम्ब्य शनैः शनैः प्रियतमानुगतिं प्रतिपालयन् ।
नियतिमेव मुहः परिगर्हयन्निजमवाप चिरेण निकेतनम् ॥ ८१ ॥
चिराद्दृष्टैरिष्टैर्विदितनिखिलात्मीयचरितै-
वैसन्गेहे साकं सुमधुरवचोभिः सहचरैः ।
