|
स्म[१] रति न करणीयं मूर्च्छितो येन जन्तुः |
इहास्मिन् संसारे कः पुरुषो विषयभोगं पञ्चेन्द्रियसुखं स्पृहयति वान्छति । कथंभूतं विषयभोगम् । पुण्यकर्मायभून्यम्। पुण्यक्रर्मणः आयो लाभस्तेन शून्यम् । तत्त्वतस्त्वं विषभोगं भावये: जानीहिः । विषमभोगं विषभक्षणतुल्यं जानीहीत्यर्थः । तदेव स्पष्टयति-येन विषयभोगेन मूच्छितो मोहं प्राप्तो जन्तुः प्राणी करणीयं करणार्हं न स्मरति । पुनः मोक्षमार्गं न इक्षते । कुगतिगर्ते पतति । विषभक्षणस्य स्मरणादिन्नंशकत्वं प्रकटमेव । विषयभोगो विषभोगो भवतीत्यर्थः।
|
सखे सुखं वैषयिकं यदेतदाभासते त[२]न्नर कान्तमन्तः |
है सखे हैं नर, एतत् वैषयिक विषयेभ्यो भवं बैषयिक सुखं ते तव अन्तः चेतसि कान्तं मनोज्ञ यत् आभासते तत्सत्यम् । मिथ्या नेत्यर्थः उत्सर्पदवबन्धनिबन्धनत्वात् । उत्सर्पन्प्रसर्पन् यः अघल पापस्थ प्रबन्धः परम्परा तव निबन्धन कारणे तर भावस्तवं तस्मात् । नरकान्तमेव नरक एव अन्तो यस्य तत् नरकान्तम् । नरकमापकमित्यर्थः । अनः पये पूर्वत्र नर कान्तमिति भिन्न पदम्, परन्न नरकान्तमिति समस्त पदमिति चित्रकृत ॥
|
स्मरक्रीडावाप्यां वदनकमले पक्ष्मलदृशां |
स्मरक्रीडावाप्यां स्मरक्रीडार्थं वापी तस्यां येषां मनुष्याणां पक्ष्मलदृशां स्त्रीणां वदनक्रमले वदनमेव कमलं तत्र दृढासक्तिः इदा आसक्तिः तन्मयता
