शृङ्गारामृतलहरी । १३९ भूयो भूयाः सखि मम तनोर्बाहुदा तापशान्त्यै प्रीत्यै तेऽहं सुमुखि रचये मौक्तिकीं हारयष्टिम् ॥'
मध्यमो यथा- यद्यपि मुषितविलासं वदनं नयनं च शोणमलसाक्ष्याः। मकरी कुचयोः कबरीधूपः सायं विलोक्यते तदापि ॥'
अधमो यथा- 'शिरीषसुकुमारां मां कृत्याकृत्यमजानतः । नलिनीं कुञ्जरस्येव कथं पातयसे करे ॥'
एते च त्रयः प्रोषिता भवन्ति ।
पतिः प्रोषितो यथा---
'दोलायितश्रवणकुण्डलयुग्मबन्ध- गण्डस्थलीलुलितकुन्तलघर्मबिन्दोः । हारालिवेल्लितशताभिहतोदरायाः किंचित्स्मरामि मृगशावकलोचनायाः ॥'
उपपतिः प्रोषितो यथा---
'लीलाभिरुल्लिखति जातु मयि स्तनाङ्क- मम्मोजसुन्दरमुखी सनिषेधभीतिः । हन्ताद्य तत्स्मरति दग्धमनः सहास- कोपत्रुटद्भ्रुकुटि यज्जलजैर्जघान ॥'
वैशिकः प्रोषितो यथा---
"मदिरामधुरामोदाधरपानरसालसाम् । कदा मदागमोत्तुङ्गस्तनी लप्स्येऽहमङ्गनाम् ॥'
अनभिज्ञो नायको नायकाभास एव ।
