पृष्ठम्:कादम्बरी-काशिनाथ पाण्डुरंग.djvu/264

विकिस्रोतः तः
एतत् पृष्ठम् अपरिष्कृतम् अस्ति

अस्याः पारईभूतायकुरुआमामोदो नन्वयं पारईगलः इआतई मनसा निषईत्य तं तपोध् नमीक्षमाआगाहमचिन्तयमाअहो रूपातिशयनिष्पादनोपकरणकोशस्याक्षीणता विध त्त्रिभुवनाद्भुतरूपसंभारं भगवन्तं कुसुमायुधमुत्पाद्य तदाकाराआतीईरक्तरूपातिशयरा?ईआआ मुनिमायामयो मकरकेतुरुत्पाआदईतः । मन्ये च सकलजगन्नयनानन्दकरं श?ईआविम्वं वि लक्ष्?आईआलीलावासभवनानि कमलानि र?जता व्रह्म»णैतदाननाकारकरणकौशल्याभ्यास ण अन्यथा किमिव आहई सदृशवस्तुविरंचनायां कारणम् । अलीकं चेदं यथा आकईल सकला कलावतो वहुलपक्षे क्षीयमाणस्य सुपुम्नानाम्ना रश्मिना रविराआपईवतीआतई ताः खल्वा आस्त्रयः मुरतं मेथुनं तस्य र्पारथ्नमः खेदस्तस्माद्यत्स्वेदजत्ढं तस्य कणाः पृषतास्तेषां जालकंं समूहस्त आमईव प?ईआईमव । ध्वजेति । आआनोभवगजस्य मदनहीस्तनो ध्वजो वेजय?र्ता तस्य आईतद्गृभूता चामर ताआमईव । म?करेति । मधुकरा त्रंमरास्त णुव कामुकाः कामाआभईत्?आआईषणस्तेपामाआईआसाआरईकां काआईम नकत्रांम् ?ंकोतईतस्थलढाआमिर्ना वा । कृत्तिकेति । कृआत्तईकाआग्नईदेवता तस्य ताराआगा रतवको गु स्यानुका?र्णीम् । तत्रादृशाआईमित्याआर्ः । अत्र केशानामत्तकृष्णत्वेन मञ्जर्याश्च शुक्लुत्तेनैत?उपमानद्वय?ई?ई ०आमृतेति । अमृतं पीयूषं तस्य आयईन्दवः कणास्तेपां आनईस्य?ईदर्ना स्राआवईर्णाम् । उआदृ?एति । अदृष्ट१ लोआरेकेतपू?आर्म् । उआवयस्तु प्रागेवोक्तः । अह्या इति । ननु वईतकंं । अस्या मञ्जर्या अयं र्पारमलः । आग्रीति । पारईभूतोऽआईमा कुसुमानां स्वेतरपुष्पाणामामोदः परिमलो येन सः इति मनसा खान्तेन आनीधईत्य आनईणईईआय धनगुवानमृआषकुमारकमीक्षमाणा र्वाक्षमाणादृश्माशतयमध्यायम् । उआहो इति । अहो ? आवई?ंआतुर्ब्रह्मणो रूपा?ईशयस्य राआएदर्या आतईशयस्य आनईध्पादने आनईर्माणे य उपकरणकोशा उ१ णुगारस्तस्यार्क्षाणताक्षयत्वम् । कांएशालम् इआतई पाद्धे तु आनईध्पादने यदुपकरणं व्याआगर?ई कांशातं दक्षता तस्याक्षीणता तादवसयीआतई भाव । अ?आईशयपदव्यक्यमाहयत्त्रिभुवनेति । य त्वर्थे । आत्रईभुवनाआत्त्रईत्त्वईष्टपादद्रुतोऽ?ईशायी रूआग्संभारः सांःदर्यसमूहो यस्मिन्नेवंभूतं भगवन्तं कुसुमाआ_ र्पमुत्पाहा आनईर्माय तदाकारात्कुसुमायुधाकृतेरातीरईक्तोऽधिको रूपास्तईशायः शैन्दर्योत्कर्षस्तसृआ राआशा मायामयो मोह?पो मकरकेतुरयमपरो मुआनईरुत्पा?ईतः । उत्तरोत्तरमस्तईशयवप्त्वादयं मकरकेतुस्तदपेक्षा इ?ई भावः । उत्तरोत्तरमत्तईशायमेव भक्त्यातरेण आनईरूपयन्नाहमथ्ंये इति । अहामीतई मञ्ये जाने शव्दार्थमाहसकलेति । सकलं खमप्रं यज्जाआत्तस्य नयना?न्दकरं प्रमोदजनकभेतादृऋआआं शीशीवम् मणुलं आवईरचयता रचनां कुर्वता लक्ष्म्याः पद्माया र्लालावासभवनानई र्क्राद्वाआईनवारास्थानात्र्येवंभूता लाआनई राआआएजा?ई रग्जता कुर्वता व्रह्मणा आईहरण्याआभंणंएतसृआ मुनईकुमारकस्याननं मुखं तस्याकार लाआ करणं आनईर्माणं तत्र कोशलं चातुर्य तदर्थमम्यासः पौनःपु?र्यंन ग्नवृआत्तईरेव कृतो बिएहईतः । पतत्समर्थध्ं वव्यथेति । अन्यथोत्त्क्तवैईपर्रात्ये रादृशवस्तुत्त्वईरचनाया तुत्यपदार्थीत्पादने आईकीमव कारणं आनईयाम