KON येत जगभ्यत इति प्रेममानमिदं दिइरखे ऽयौति । तत्रापि कालो विधेयोन स्वात्। तस्माद्यथोक एवं सूत्रार्थः ॥ न विद्युसोत्यपामु पस्पर्शनं दविहोमत्वात्। उपवेषस्तु प्रागेव व्याख्यातः ॥ अयैनं बोधयत्यहध्यस्वाने प्रति जामिष्टापूर्त संसृजेथामयं च। अस्मिन्सधस्थे अध्युत्तर स्मिन्विश्वे देवा यजमानश्व सीदतेति | ३ | बोधयति प्रादुष्कगति। उदुश्याम इति मन्त्रोचारणसेव बोधन- मित्रम् ॥ उहरेत्येव सायमाह यजमानः । उद्धरेति प्रातः । ४ । 1 उद्धरेति द्विरुक्तिवैविध्यार्थी | सायं च प्रातश्चाद्धरेत्यावेत्यर्थः। तत्रो- टुरेत्यनुज्ञामात्रं यजमान आह उद्धरणमलमध्वर्युरित्येवकारार्थः । यदा खर्च शुद्धदपि खयमात्मानमनुजानीयादिति न्यायेनोइरेत्ये- वास्यर्थः । स franभो वा योजनीय उद्धरेत्याहैवेति ॥ सहस्रं तेन कामदुधा वरुन्डे । ५ । तदन्तेमानुजाविषयेक परामर्शद्वारेण उचितलवणयाग्निहोत्र पराट- यते स्वयते च तदग्निहोत्रेण सहस्रं कामदुधो गलत इति ॥ तथा च श्रुतिमुदाहृत्य व्याये बौधायन: अथ यस्याग्निहो- मुरति सम्म कामदुधी अवरुद्ध इत्यथ यस्याभिच अहोति सहस्तं तेनेत्येवेद भवतीति । याचा त्वा होचा प्राणेनाद्राचा चक्षुषाध्वर्युणा मनसा
