११८ अलङ्कारसङ्ग्रहः
रामः– (सानुनयं) क्यस्य! सकर्पूरं ताम्बूलं चर । तावता xxxxxxx ।
ताम्बूलं चेदम् ।
असद्भूतमिथ:स्तोत्रं प्रपञ्चो हास्यकृद्यथा ।
राजा-वयस्य ! त्वया वयमतिसंहिताः ।
विदूषकः- वअस्स ! तु ए बंशिल्विदणे पुणे तृह एव्व कहं अधिसंधाणं
कप्पेमि । किं दु घडेमि अण्णेण परस्स जायं मुणि णमो येमिवदं
मुहुते । मणस्सिणीणं विहडेमि माणं तुह पहावेण तणेमि सव्वम् ।
स्तुतिसाम्यादनेकार्थयोजनं त्निगतं त्विह ।
नटादित्नितयालापः पूर्वरङ्गे मतं यथा ॥ ९६ ॥
नटी– अय्य ! तहा होदु ।
सूत्नधारः--(आकाशमवलोक्य)
"विलोलविघुल्लतिकावरत्ना-
विनिःसरद्वरिमदप्रवाहाः
घनद्विपागर्जितहिताढया-
श्वरन्ति खे चातकचञ्चरीकाः ॥ "
प्रियामैरप्रियैर्वाक्यैर्विलोभश्छलनं यथा ।
राजा - (सोत्प्रासं )
" यदमुष्मिन्नपि यतसे कार्ये साहाय्यमेवमाचरितुम् ।
समसुखदुःख संप्रति सखा मान्योऽस्ति कस्त्वयां सदृशः ॥ "
विनिवृत्त्यास्य वाक्केलिर्द्विस्त्निः प्रत्युक्तितो यथा ॥ ९७ ॥
मानवती- अय्ये ! कादम्बिणि !
“अणिसंपि मयरकेदू अणिवारिदवेर वटि उच्छाहो।
तलतंपि तवेज्जममं पिय भारो एक्केण दोण दुव्वज्झौ ॥ "
1.xxxxxxx
2.प्रियार्थै.
