वराहसंहितायाम् ।
स्वेखेति चोच्चैश्च मुहुर्मुहुर्ये रुदन्ति दण्डैरिव ताड्यमानाः ।
श्वानोऽभिधावन्ति च मण्डलेन पैशून्यतां मृत्युभयं च कुर्युः ॥
पराशरः ।
तूर्णम्भूतं धावेयुरभीक्ष्णमुपद्रवम् ।
भागवते जगदुद्वेजकरावणोत्पत्तौ ।
"कुकुरा रभसा मत्ता धावन्त इव यूथशः"[१]।
भागवते हिरण्याक्षौत्पत्तौ ।
“सङ्गीतवद्रोदनवदुन्नमय्य शिरोधरान् ।
व्यमुञ्चन् विविधा वाचो ग्रामसिंहास्ततस्ततः"[२]॥
पराशरः ।
निशि शुनां सङ्घशः सततमभिक्रन्दनं पुरविनाशाय ।
वसन्तराजः ।
ग्रामं निशायां खलुः सारमेयाः शून्यं विधातुं सहिता रटन्ति ।
ग्रामे मिलित्वा भषणाः श्मशाने भवन्ति नाशाय च मुख्यपुंसः ॥
ग्रामस्य मध्ये बहवो मिलित्वा श्वानो मुहुः क्रूररवा रटन्तः ।
मुख्यस्य पुंसः कथयन्त्यसौख्यं श्वाऽरण्यगः स्यात् सदृशो मृगेण ॥
पराशरः ।
बहुषु पथिषु नदत्सु परचक्रेणशरीरयाताः समेत्यैकश्चेद्वहुशः पांशुं नयद्भिः क्षिप्त्वा वैकस्मिन् जलपात्रे क्षिपत्यविषममेव च भूमिं लिखत्यन्येषु च तृणैराच्छाद्यावतिष्ठमानेष्वम्भोभयम् । पर्वसु भूमिं पत्थानमूर्ध्वं वा प्रेक्षमाणेषु राहुदर्शनाद्ग्राममध्ये ऊर्धमुखो नदन्मुखैर्भूमिं विलिखेद्भयम् । ग्रामाद्बालकान् वा समादाय गच्छेद्भयं विन्द्यात् ।
