इन्द्रयागं पुनः कुर्यात् सौवर्णेनेन्द्रकेतुना ॥
राष्ट्रं दत्वा तु गुरवे बन्धनानि प्रमोचयेत् ।
सप्ताहं पूजयित्वा तु ध्वजं दद्याद्द्विजातिषु ॥
शान्तिरैन्द्री भवेत् कार्या यष्टव्यश्च पुरन्दरः ।
महाभोज्यानि कार्याणि ब्राह्मणेभ्यो दिने दिने ।
गावश्च देया द्विजपुङ्गवेभ्यो हिरण्यवासो रजतैः समेताः ।
एवं कृते शान्तिमुपैति पापं वृद्धिस्तथा स्यान्मनुजाधिपस्य ॥
वैजवायस्तु ।
उच्छ्रितस्य तु शक्रस्य ध्वजप्रपतने सति ।
कारयेद्वैष्णवीं शान्तिं नृपतिर्भूरिदक्षिणाम् ॥
नारदस्तु ।
इन्द्रे तूत्कम्पमाने तु यदा यष्टिर्विभिद्यते ।
राजविभ्रमदुर्भिक्षं ग्रामोत्सादश्च जायते ॥
सप्ताश्वान् रथसंयुक्तान् हेमरत्नविभूषितान् ।
विप्राय दक्षिणां दद्यात् ततः संपद्यते शुभम् ॥
मयूरचित्रे तु ।
शक्रस्योत्थानवेलायां यष्टिभङ्गे च मध्यतः ।
म्रियते नृपतिस्तत्र नगरोत्सादनं भवेत् ॥
उपोष्य जुहुयात् तत्र दूर्वाणामयुतं शुचिः ।
दधिमधुघृताक्तानां समिधां ब्राह्मणाय च ॥
रथं सप्ताश्वसंयुक्तं दद्याच्छत्रं सकाञ्चनम् ।
धेनूनां विंशतिः शान्तिर्दशमी दिव्यजाऽथ वा ॥
तत्रैव ।
शक्रध्वजे तु गृध्रस्य पतने पुरसंक्षयः ।
