[२४० अध्यायः । सामादिकथनं । ३.३ अभूतं व्याधितं थान्त दराथतषागतं ॥ ३० ॥ परिक्षी प्रतिहतं प्रहतायतरस्तथा । प्राणानिवदयिष्ठमनृतप्राप्तमेव च ॥ ३१ ॥ कलन गर्भनिक्षिप्तमन्तःशल्प तथैव च । विच्छिन्नवौवधासारं शूनगमनं तथैव च ॥ ३२ ॥ अम्बाम्यमहतं वापि भिवकटं तथैव च । दष्याषिण याहमर्थञ्च बलव्यसनमुच्यते ।। ३३ ॥ देवोपपीडितं मित्र प्रस्त शवबलेन च । कामक्रोधादिसंयुक्तमुभाहादारभिभवेत् ॥ ३४ ॥ अर्थ स्य दषर्ण कोधात् पारुचं वाक्यद गइयोः । कामजं मृगया यतं व्य मनं पानकं स्तियः ॥ ३५ ॥ व. कपारुष्यं परं लोके उद्वेजनम नर्थक । असिडसाधनं दराष्ट्र म्त युक्त्यावन बैवपः ॥ ३६ ॥ उद जयति भतानि दण्ड पाकव्यवान् नपः । भतान्यदेज्यमानानि हिपतां यान्ति संप्ययं ॥३॥ विवाः शत्रवश्व विनाशाय भवन्ति ते । दष्यस्य दूषणाय च परित्यागी महोत्रमः ॥३८॥ अर्थम्य नीतितत्त्व भैरअंदषयमयते । पानात् कार्यादिनो सानं मृगयातोऽरितः तयः ॥ ३८ ॥ जितशमा मृगयां विचरेद्रक्षिते बने। धम्माप्राण नागादि द्यते स्यात् कन्न हादिकं ॥ ४० ॥ कालातिपातो धम्माषौड़ा स्त्रोव्यमानावेत् । पानदोषान प्राणनाशः कायाकायाविनिययः॥४१॥
