[१५४ पवाया। विवाहकवर्मा १२१ विवासमेतत् कथितं मामकर्मचतुष्टयं । नष्टे मते प्रबजिने कोये च पति पतो ।।।। पश्च स्वापस नारीणां पशिरभ्यो विधीयते । मते तु देवरे देयात् मदभावे यथेच्छया ॥६॥ पूर्वाचितयमानेयं वायव्य चौसरात्रयं । रोहिणो चेति धरणे भमणः शभ्य से मदा ॥ ७ ॥ कमोवास वस्येने कार्षयाच भार्गक । पिटतः मतमादूर मानतः पञ्चमा सथा ॥ ८ ॥ श्रालय दानं बाधः स्यात् कुन्न गोलयसाय त। पुरुषांसारयेत जानिये कन्याप्रदा नमः ।। ८ ॥ तथा गोमियनादानाविवाह स्वार्ष उच्यते। प्रार्थिता दोयते यस्य प्राजापल्लम धर्मग्रंकत ॥ १० ॥ शुरुफेन चासुगै मन्दो गामा वरणानिमयः । राक्षसो युद्धहरणात पैशाचः कन्यकाछनात् ॥ ११ ॥ वैवाहिकेनि१) कुर्वीत कुम्भकारमृदा गची। जलागये तु ता पूज्य वाद्याचे स्वों ग्रहयेत् ॥ १२॥ मसमे केशवे नैव विवाह कार्य एव हि । पौष क्षेत्र कुजदिने रिक्षाविष्टितिथो न च ॥ १३ ॥ न शुक्रजीवऽस्तमिले न शशा ग्रहादिते । अर्काकिभोमयुक्त मे बसोपातहते नहि।। १४ ।। सौम्य पिलाञ्च वायव्यं मावि रोहिणी मया। लि., म., २ कामौरिनि म०, यम. । वैवाधिक .
