अथर्ववेदः/काण्डं २०/सूक्तम् ०३२

by वरुः सर्वहरिर्वा।

← सूक्तं २०.०३१

अथर्ववेदः - काण्डं २० सूक्तं २०.०३२ वरुः सर्वहरिर्वा।

सूक्तं २०.०३३ →

दे.हरिः (इन्द्रः)। १ जगती, २-३ त्रिष्टुप्।

आ रोदसी हर्यमाणो महित्वा नव्यंनव्यं हर्यसि मन्म नु प्रियम् ।
प्र पस्त्यमसुर हर्यतं गोराविष्कृधि हरये सूर्याय ॥१॥
आ त्वा हर्यन्तं प्रयुजो जनानां रथे वहन्तु हरिशिप्रमिन्द्र ।
पिबा यथा प्रतिभृतस्य मध्वो हर्यन् यज्ञं सधमादे दशोणिम् ॥२॥
अपाः पूर्वेषां हरिवः सुतानामथो इदं सवनं केवलं ते ।
ममद्धि सोमं मधुमन्तमिन्द्र सत्रा वृषं जठर आ वृषस्व ॥३॥

टिप्पणी