शोकविषविह्वलः । कम्पो वासवदत्ताया हृदये तूपात ॥ १०६
- गtत्रैर्विरहपाण्डुरैः । विललाप च निन्दन्ती तदाचरितमात्मनः ॥ १०७
दीौ रुरुदतुस्तथा । यौगन्धरायणोऽप्यासीद्रुष्पधेतमुखो यथा ॥ १०८
छ काले कोलाहलं तदा । पद्मावत्यपि तत्रैव साकुला तमुपाययौ ॥ १०९
न जवासवदत्तयोः। तुल्यावस्थैव साप्यासीत्स्निग्धमुग्धा हि सस्त्रियः ॥ ११०
की भर्तृदुःखप्रदायिना । इति वासवदुता च जगाद रुदती शुहुः ॥ १११
तव साम्राज्यकाफ़िशा । कृतमेतन्मया देव देव्या दोपो न कश्चन ॥ ११२
यत्र प्रवासे शीलसाक्षिणी । इत्युवाचाथ वत्सेशं धीरो यौगन्धरायणः ॥ ११३
रायणः शुद्धिप्रकाशने ' । इति पद्मावती तत्र जगदमत्सराशया ॥ ११४
यते सुमहानयम । सोढ दैव्यापि हि कुश इति गजास्यभाषत ॥ ११५
ने शrज्ञ हश्रशुद्धये । इति वासवदत्ता च बभाषे बद्धनिश्चया ॥ ११६
प्रयोf चीमान्यौगन्धरायणः । आचम्य प्राङ्मुखः शुद्ध इति याचदैश्यत् ॥ ११७
खी शुद्धिमती यदि । शृत भो लोकपालास्तन्न चेद्देहं त्यजाम्यहम् ॥ ११८
श्मन्दिव्या धागुदभूदिथ। धन्धवं शुपते यस्य मन्त्री थगन्धरायणः ॥ ११९
च भयं प्राग्जन्मदेधता । न दोषः कश्चिदेतस्या इत्युक्त्वा वागुपारमत् ॥ १२०
तन्त्रतािखिलदिग्विभागमामन्द्रसमघनाघनगर्जितश्रि ।
rध सुचिरं विहताभितापाः सर्वेऽपि ते स्फुट विडम्बितनीलकण्ठाः ॥ १२१
रोirprलकमतेिऽपि च अआ थौगन्धरायणाचरितम ।
इति अभ यत्स्रगजो मेने पृथ्वीं च हनगताम् ॥ १२२
मदः सुषतः स धूर्तपणें निकटगते निर्दूिती इत्रोभ ।
भक्षु भिमइयासमार्गगे स्जिदयितं परशुश्म बभार ॥ १२३
से * कांगदेखभ:lict wराभरे आपणफलकेfiयः«ः।
रसश्च घसघदया। पद्मावस्या च संसक्तपानलीलो विधिसगः ॥ १
स करण्घद्वसन्तम । शृगन्धगग्रणं ताश्च यज्ञे वित्र म्भिणीः कश्चः ॥। २
मन्स ३३ भ भfधति: । सर्वेषु षु शुधनु कथामेतामत्रर्णय ॥। ३
न च परमर्चेणवः । अभृङश्रीत्र साऽपि यस्याप्रतिहता गतिः ॥ ४
I I * थी किळगः उर्वशी नाम कामस्य भोदनामभित्रपरम् ॥ ५
R€ २था हतचेतना । यथा क्षभयरभादि खीचेंतस्थकम्पयन ॥ ६
शबoथरमभिीणि क्षुषः । यन्न प्राप परिवर्त्त तृषाक्रान्तो शुभुछ तब ॥ ७
यः क्षीरशुद्धिस्थितः । नाद्यं मुनिवरं दर्शनार्थमुपागतम्। ॥ ८
तं । जा पुग्यः । उर्वशहितचित्तः मन्स्थितो विरहनिःसहः ॥ ९
न चैrधयित्वा शतक्रतुम् । दृश्य स्वरतं तरौ गते तामुर्वशी मुने ॥ १०
TY ऑस्यागस्य नारद: । प्रथध्य तं तथाभूतं पुरूरवसमश्रवीत् ॥ ११
न्ध चिन ।
xि.ोऽपीह स हैि. नियंजभक्तानां नैवापदमुपेक्षते ॥ १२
झ = पुरुषश्स/ सह । जगाम देवराजस्य निकटं नारदो मुनिः ॥ १३
मोंगर प्रणतात्मने । उर्वशी पथभ। स च पुरवसे ततः ॥। १४
फीचरणं द्विः। उर्वश्यास्तु तदत्रासीन्मृससंजीवनौषधम् ॥ १५
