यत्र कापि विशीण सत्पर्णमिव तरोर्वपुः पतनात् ।
ब्रह्मीभूतस्य यतेः प्रागेव हि तच्चिदग्निना दग्धम् ॥ ५५७ ॥
सदात्मनि ब्रह्मणि तिष्ठतो सुनेः पूर्णाद्वयानंदमयात्मना सदा ।
न देशकालाधुचितप्रतीक्षा त्वङ्मांसविदीपंडविसर्जनाय ।। ५५८ ॥
देहस्य मोक्षो नो मोक्षो न दंडस्य कमडलोः ।
अविद्याहृदयग्रंथिमोक्षों मोक्षो यतस्ततः॥ ५५९ ॥
कुल्यायामथ नद्यां का शिवक्षेत्रेऽपि चत्वरे ।
पर्ण पतति चेत्तेन तरोः किं नु शुभाशुभम् ॥ ५६० ॥
पत्रस्य पुष्पस्य फलस्य नाशवदेहेंद्रियप्राणधिया विनाशः ।
नैवात्मनः स्वस्य सदात्मकस्यानदाकृतेर्वृक्षवदास्त चैषः ।। ५६१ ॥
प्रज्ञानधन इत्यात्मलक्षण सत्यसूचकम् ।
अनूद्यौपाधिकस्यैव कथयति विनाशनम् ॥ ५६२॥
अविनाशी वा अरेऽयमात्मेति श्रुतिरात्मनः।-
प्रब्रवीत्यविनाशित्वं विनश्यत्सु विकारिषु ॥ ५६३ ।।
पाषाणवृक्षतृणधान्यकटाबराद्या
दग्धा भवति हि मृदेव यथा तथैव ।
देहोंद्रियासुमनआदि समस्तदृश्य
ज्ञानाग्निदग्धमुपयाति परात्मभावम् ॥ ५६४ ॥
विलक्षण यथा घात लीयते भानुतेजसि ।
तथैव सकलं दृश्य ब्रह्मणि प्रविलीयते ॥ ५६५ ॥
घटे नष्टे यथा व्योम.व्योमैव भवति स्फुटम् ।
तथैवोपानिविलये ब्रह्मैव ब्रह्मवित्स्वयम् ।। ५६६ ॥
क्षीर क्षीरे यथा क्षिप्त तैल तैले जलं जले ।
सयुक्तमेकतां याति तथात्मन्यात्मविन्मुनिः ॥ ५६..
एवं विदेहकैवल्यं सन्मात्रत्वमखंडितम् ।