|
परित्यजाम सन्ततं दुःखेन मदनेन च । |
विदूषकः-(क) एव्वं एव्व जरं गमिस्सामो ।
यौगन्धरायणः तन्ननु क्ष्लध्यम् ।
विदूषकः--(ख) सिळायणीओ भवे, जदि छोओ जाणादि ।
यौगन्धरायणः- न नः कार्यं लोकेन, स्वामिप्रियार्थोऽयमारम्भः ।
विदूषकः-(ग) सो वि दाव ण जाणादि ।
यौगन्धरायणः—काले ज्ञास्यति ।
विदूषकः-(घ) कदमो दाणि स काळो ।
(क) एवमेव जरां गमिष्यामः ।
(ख) क्ष्लाघनीयं भवेद् , यदि लोको जानाति ।
(ग) सोऽपि तावन्न जानाति ।
(घ) कतम इदानीं स कालः ।
परीति । दुःखेन बन्धनव्यसनेन । मदनेन मन्मथेन च । सन्तप्तं, स्वामिनं । परित्यजाम, इह काक्का न परित्यजामेत्यर्थः । सन्तप्तस्य सन्तापप्रशमने विधेये परित्यागं कथं शङ्कस इत्यभिप्रायः । सन्तापस्योन्मूर्च्छितत्वं व्यक्तुं तत्कार्यमाह--यः , सुहृज्जनमुपाश्रित्य कालं नावबुध्यते, सुहृज्जनवाक्यमनुसृत्य कालानुगुणं कर्म कर्तुं न जानाति, अर्थात् सन्तप्तत्वादेव ॥ ७ ॥
स्वाम्युपेक्षपप्ते प्रतिक्षिप्ते पूर्व यौगन्धरायणेनोक्तं पक्षं तङव्यर्थमाह--एव्वमित्यादि । एवम् अनेनैव वेषेण ॥
तदित्यादि । तत् एवंद्धरागमनम् ॥
सिळाघेत्यादि । यदि जानाति, अर्थाज्जरागमनम् । प्राकृते लिङ्गाद्यानियमः ॥
नेत्यादि । आरम्भः अत्माकं प्रयत्नः स्वामिप्रियार्थः, नतु लोकप्रीत्यर्थः ॥
सो वीत्यादि । सोऽपि स्वाम्यपि ॥
काळ इति । काले समये शस्यति , अर्थात् स्वामी ॥
कदमो इत्यादि ॥
