एतत् पृष्ठम् अपरिष्कृतम् अस्ति
१५३
द्वादशः सर्गः ।
चिः उदौर्यं कवयित्वा घोर: भयङ्करः सङ्गरः युद्दमेव महान् बलः उस वः आङ्गदः तव उत्सुकं व्यग्रम् अतएव नन्दनं पूर्वोत्पकं तम् आत्मजं पुवम् । कर्मभूतम् । हे पुत्नं ति सस्बोनपदमु छम् । संयति युडे देवन् इन्द्रादीन् विहे थेति थोत' देवरिं तारकं जहि विनाशय इति वाक्यं निजगाद वाच ३ि ह। अत्र हिशब्दः पादपुरणे प्रयुक्तः । अव रघोइतातम्। लक्षणन्वकर मृग्यम् ॥ ५७ ॥
शसममिति । स कुमारः । कत्त। पशुपतेः भूतनाथस्य बन्धि शासनम् अङ्गम् उपदेशमित्यर्थः । अवनतंन प्रणतन शेरप्त मस्तकेन स्वीचकार यहीतवान् । तथाहि । सर्वथैव वेप्रकारेणैव पितरि जनक या भक्तिः श्रड। तत्र रतन गयुक्तानां जभानामित्यर्थः । सम्बन्ध एष एव पिवदशसाधमिंव परमः बलवान् उत्कृष्ट इत्यर्थः । धर्म' खलु । पिघज्ञालनस्य महापुण्य जनकरदिति भावः ॥ ५८ ॥
