शकारः----अले ! ण मालिशशि ? । [अरे ! न मारयिष्यसि ? 1]
( इति बहुविधं ताडयति )
चेटः–पिट्ठयदु भट्टके, मालेदु भट्टके, अकज्जं ण कलइश्शं ।
जेण म्हि गब्भदाशे विणिम्मिदे भाअधेअदोशेहिं । |
तादयतु भट्टकः, मारयतु भट्टकः, अकार्य न करिष्यामि ।
येनास्मि गर्भदासो विनिर्मितो भागधेयदोषैः ।। |
वसन्तसेना-भाव ! शरणागद म्हि । [ भाव ! शरणागतास्मि ।]
विदः----काणेलीमातः ! मर्षय मर्षय । साधु स्थावरक ! साधु ।
अप्येष नाम परिभूतदशो दरिद्रः । |
अपि च,-
रन्ध्रानुसारी विषमः कृतान्तो यदस्य दास्यं तव चेश्वरत्वम्।। |
शकारः-( स्वगतम्) अधम्मभिलुए वुडढुखोडे । पललोअभिलु 'एशे गम्भदाशे । हग्गे लट्ठिअशाले कश्श भाआमि वलपुलिशमणुश्शे । ( प्रकाशम् ) अले गम्भदाशे चेडे ! गच्छ तुमं । ओवलके पविशिअ वीशंते एअंते च्यिश्ट । [ अधर्मभीरुको वृद्धशृगालः । परलोकभीररेष
पिट्टयतु ताडयतु मारयतु वा । जेण म्हीत्यादि । गाथा । येनास्मि गर्भदासो विनिर्मितो भागधेयदोषेण । अधिकं च न क्रीणि (के) ष्यामि तेनाइमकार्य परिह- रामि ॥ २५ ॥ अपीति ॥ २६ ॥ रन्प्ध्रेति ॥ २७ ॥ कस्स भाआमि